الگوي تاثير مديريت دانش فردي و سبك رهبري بر عملكرد سازماني شهرداري تهران

عصر دانايي محور كه در آن دانش، بسان مهمترين سرمايه سازمان‌ها محسوب مي‌شود، نيازمند رويكرد متفاوت مديريتي نسبت به مسائل سازمان و كاركنان است. از اين رو رهبران اثرگذار به شكل مستمر ميزان توليد، نشر، تبادل و به كارگيري دانش در بين كاركنان خود را مورد ارزيابي قرار مي‌دهند تا از اين طريق بتوانند راهكارهاي نيل به اهداف سازماني را كسب كنند و عملكرد سازمان را بهبود دهند. هدف اين مقاله طراحي الگوي تاثير مديريت دانش فردي و سبك رهبري بر عملكرد سازماني در شهرداري تهران است. نوع تحقيق از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ شيوه گردآوري داده ها توصيفي - پيمايشي است. جامعه آماري اين تحقيق مديران ، مشاوران و كارشناسان متخصص و فني شهرداري تهران در بالاترين مراتب شغلي سازماني (سه رده شغلي 14- 15-16) است كه تعداد آنها برابر با 2467 نفر مي باشد. نمونه آماري مناسب براي پژوهش حاضر برابر با 332 نفر بر اساس فرمول كوكران به دست آمد. در اين تحقيق، از ابزار پرسشنامه براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. به منظور برازش مدل مفهومي تحقيق و آزمون فرضيات از روش مدلسازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار ليزرل استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد كه متغيرهاي مديريت دانش فردي و سبك رهبري بر عملكرد سازماني شهرداري تهران تاثير معناداري دارند؛ همچنين تاثير متغير مديريت دانش فردي بر سبك رهبري مورد تائيد قرار گ