بهينه سازي سرمايه گذاري در بيمه هاي عمر مبتني بر برنامه ريزي آرماني

مديريت سرمايه گذاري در بيمه هاي عمر به دليل ويژگي هاي خاص آن، از اهميت بالايي برخوردار است. بيمه عمر بر خلاف ساير بيمه نامه ها بلندمدت بوده و عمدتا متمركز بر بازده سرمايه گذاري است. همچنين به دليل مشاركت بيمه گذاران 85% در مازاد منافع، وقوع مازاد در يك دوره به نفع بيمه گذار بوده و عايدي چنداني براي شركت بيمه ندارد و در مقابل وقوع كسري در بازده تضمين شده بر عهده شركت بيمه است. علاوه بر اين كسب بازده بالا از عوامل اصلي رقابت شركت هاي بيمه در بازاريابي است. علاوه بر اين، شركت هاي بيمه بايستي مطمئن باشند كه نقدينگي كافي براي ايفا تعهدات پرداخت خسارت خود را دارا هستند. با وجود اين تفاوت هاي اساسي بين بيمه عمر و بيمه هاي اموال و مسئوليت ، اما آيين نامه 60 بيمه مركزي تفاوتي بين سرمايه گذاري ذخاير بيمه نامه هاي فوق قائل نيست. در اين تحقيق به طراحي مدل بهينه سازي پرتفوي سرمايه گذاري در بيمه هاي عمر پرداخته شده است. براين اساس، مدل سرمايه گذاري ماركوف سوييچنگ خود رگرسيون بردار مبتني بر بهينه سازي آرماني با اهداف متضاد تعيين شده با عملكرد واقعي شركت مقايسه گرديده است. بهينه سازي در پرتفوي سرمايه گذاري مبتني بر بيمه عمر شركت بيمه معلم در دوره 1391 تا 1395 صورت گرفته است. اوزان سرمايه گذاري با شبيه سازي مدل طراحي شده ماركوف سويچينگ خود رگرسيون بردار با بهينه سازي اهداف شامل حداكثر سازي بازده شركت، كمينه سازي كمبود احتمالي بازده، حداكثرسازي بازده بيمه گذاران و كمينه سازي كمبود نقدينگي اجرا شده است. براساس نتايج حاصله، مدل بهينه سازي برنامه ريزي آرماني بازده بيشتري در مقايسه با بازده واقعي عايد شركت مي سازد و در ساير اهداف نيز عملكرد بهينه تري دارد. در نتيجه اين روش مي تواند در بهينه سازي پرتفوي سرمايه گذاري بيمه عمر در شركت هاي بيمه بكار رود.