رويكرد آئيني به «مسئله» «اخبار جعلي» در ايران و چيرگي عقلانيت ابزاري با تقليل كنش به كار

The question concerning Fake News; Ritual approach to fake news in Iran and the hegemony of instrumental rationality

چكيده: نوشتن چكيده براي اين مقاله كار دشواري است و من نيز قصد چنين كاري ندارم. اين يك مقاله به شيوه مرسوم مقاله هاي علمي (پژوهشي يا ترويجي نيست) به همين دليل نمي توان چكيده اي براي آن نوشت. من در اين مقاله برخي ايده هاي اساسي را درباره «مسئله بودگي» «اخبار جعلي» در ايران مطرح مي كنم و با بحث درباره معناي «اخبار جعلي» اين پرسش را مطرح مي كنم كه چرا «اخبار جعلي» در ايران مورد توجه قرار گرفته است. ادعاي اصلي من اين است كه عقلانيت ابزاري باعث شده تا به بحث اخبار جعلي بپردازيم در حالي كه اخبار جعلي در ايران مسئله نيست. ايده هاي طرح شده در اين مقاله را نمي توان خلاصه كرد يا به يك چكيده تقليل داد؛ به همين دليل براي فهم ايده ها و استدلال هاي مطرح شده لازم است كل مقاله خوانده شود، امري كه من تلاش كرده ام توضيح دهم براي مقاومت در برابر عقلانيت ابزاري ضروري است.

I am not going to write an abstract for this essay. First, this essay does not comply with the norms of academic papers and, second I challenge the reduction of a whole paper to an abstract as an underpinning and reproduction work of instrumental rationality. However, I discuss the ‘meaning’ of ‘fake news’ in this essay. Then, I question if fake news is a problem in Iran. To this end, I argue that focusing on fake news in Iran is because of the hegemony of instrumental rationality. That is why we focus on fake news in Iran, while it is not a problem in our country. I argue that while it is true that fake news interrupt the knowledge process and even seeking and searching information, in totalitarian socities all news do that work. Finally, I discuss this problem in the light of Hannah Arendt’ work on Human Condition which cannot be summarized here.