يك راهنماي كاربردي براي ايجاد مشاركت نظري در حوزۀ مديريت راهبردي

A practical guide for making theory contributions in strategic management

اكثر مشاركت هاي نظري در مديريت استراتژيك به جاي معرفي پارادايم‌هاي جديد "نظريه بزرگ "، نظريه هاي پذيرفته شده را به شيوه هاي جديد و جالب؛ گسترش داده، شفاف مي‌سازند و يا به كار مي گيرند. در اينجا ما دستورالعملي جهت چگونگي ايجاد اين نوع مشاركت هاي نظري ارائه مي دهيم. نظريه معمولا با يك سوال تحقيق مبتني بر پديده مورد علاقه، تغييرات يا محدوديت هاي نظريه موجود يا خلاقيت فكري آغاز مي شود. علاوه بر سوال تحقيق، جوانب تخصصي تر ديگري از نظريه وجود دارد كه مي توان مشاركت ها را در مورد آن ها اعمال كرد: روش نظريه پردازي، سطح تحليل، درك پديده اصلي، سازوكارهاي علي، ساختارها و متغيرها و شرايط مرزي از جمله اين جنبه ها مي باشند. اين جوانب نظريه، مجموعه اي از نتايج را در قالب توضيحات، پيش بيني ها يا دستورالعمل ها ايجاد مي كنند. مقالات در اين موضوع ويژه از مجله مديريت استراتژيك، با استفاده از چارچوب ارائه شده ما به عنوان نمونه هاي اين رويكرد به تدوين مشاركت هاي نظري تفسير شده است.

Rather than introducing radical new “grand theory” paradigms, most theory contributions in strategic management extend, clarify, or apply received theories in new and interesting ways. Here we offer a guide on how to make these kinds of contributions to theory. Theory usually begins with a research question, which can come from the phenomenon of interest, variations/limitations of existing theory, or intellectual creativity. Along with the question, there are a number of more craftsmanship-level aspects of a theory where contributions can be made: the mode of theorizing, the level of analysis, an understanding of the underlying phenomenon, causal mechanisms, constructs and variables, and boundary conditions. These aspects of the theory lead to a set of outcomes in the form of explanations, predictions, or prescriptions. The articles in this special issue are interpreted through our framework as illustrations of this approach to making theory contributions.