دانشگاه چالش محور: چگونه مشكلات زندگي واقعي مي تواند به يادگيري منجر شود (گزارش Nesta پيرامون دانشگاه چالش محور)

The challenge-driven university: how real-life problems can fuel learning

آموزش عالي با 150 ميليون دانشجو در سراسر جهان رشد چشمگيري پيدا كرده است و اين رقم تا سال 2025 بيش از 260 ميليون نفر خواهد رسيد. 2.5 ميليون نفر از اين تعداد، دانشجويان بين­ المللي هستند كه پيش ­بيني­ ها نشان مي­ دهد اين تعداد تا سال 2020 به هفت ميليون نفر خواهد رسيد كه مخارج آنها در حال حاضر 1.8 تريليون دلار است و هر سال تقريبا 8 درصد رشد مي­ يابد. با وجود افزايش گسترده در مقياس، در خلق دروس، دوره ها و مدل­ هاي اوليه دانشگاه­ هاي آموزشي از جنگ جهاني اول تاكنون تغييري نكرده است و حول دوره­ هاي سه يا چهارساله، آزمون­ ها و تزهاي متداول مي­ چرخد. اگرچه امروزه دانشگاه­ ها با فناوري ها اشباع شده­ اند اما بسياري از ابزارهاي آنلاين براي يادگيري از دانشگاه هاي باز و موك ها گرفته تا ابزارهاي تطبيق يادگيري، همچنان به جاي در مركز سيستم قرار گرفتن در حاشيه آن قراردارند. اين مقاله بر روي يكي از روندهاي مهم تغيير تمركز كرده است. روندي كه ما آن را مدل دانشگاه چالش محور مي ­ناميم. اين مدل­ ها توانمندي دانشجويان را با قرار دادن آن­ ها در مقابل مسائل و چالش ­هاي مشكلي كه براي آن ها هيچ پاسخي از قبل وجود ندارد، توسعه مي­ دهد. در عوض دانشجويان براي حل آن­ ها به رشته ­هاي بسياري متوسل مي­ شوند. آن­ها مجبور مي­ شوند در تيم كار كنند، و با سازمان­ هايي كه در بيرون از سيستم آموزش عالي هستند همكاري نمايند.

Higher education globally is booming with 150 million students worldwide, projected to rise to over 260 million by 2025. 2.5 million are internationally mobile, a figure expected to rise to seven million by 2020 and expenditure is already some $1.8 trillion, and growing at roughly 8 per cent each year. Despite a vast increase in scale over the course of a generation the basic model of university education has not changed much since the second world war, and continue to centre around three or four year courses, lectures in lecture halls, reading lists, exams, dissertations and PhDs. Although universities are packed full of technologies, the many online tools for learning, from open universities and MOOCs to tools for adapting learning, remain on the margins of the system rather than at the centre. This paper focuses on one important strand of change: the rise of what we call ‘challenge-driven’ university models. These models develop students by putting them up against difficult problems and challenges for which there are no established answers. Instead students to draw on many disciplines to solve them; they have to work in teams; and they have to collaborate with organisations outside higher education.