مرگ باوري در آثار ساموئل بكت

Death Thought in Samuel Beckett’s Works

از كنش‌هاي غالب شخصيت‌هاي آثار ساموئل بكت «مرگ‌پيشگي» يا «مرگ‌باوري» است. آنها يا در انتظار مرگ هستند و يا خودكشي مي‌كنند. اين شخصيت‌ها كه از ادامه زندگي در جامعه مدرن دلسرد و مايوس گشته‌اند، براي رهايي از بحران عميق زندگي، مرگ را ترجيح داده‌اند. توجه به مرگ از عصر تراژدي‌هاي يونان باستان تا به امروز، بن‌مايه آثار بسياري از نويسندگان، شعرا و فلاسفه بوده است. از جمله آنها مي‌توان به مولوي شاعر، فيلسوف و عارف نام آشناي ايراني اشاره داشت. با استفاده از نظام فكري مولوي در خصوص مرگ، ابتدا اين مسئله مورد بررسي قرار خواهد گرفت سپس مرگ‌باوري در در دو فرهنگ شرق و غرب ارزيابي شده و روشن خواهد شد مرگ باوري در آثار بكت چه كنش و ماهيتي دارد؟ دليل خودكشي و مرگ‌باوري شخصيت‌هاي آثار بكت چيست؟ آيا قصد بكت ترويج مرگ و نيستي است يا وي هدفي سازنده‌تر را در زندگي بشر دنبال مي‌كند؟ مسلما توجه به يافته‌ها و باورهاي مخاطب در ايران از جمله تأثيري كه شخصيت‌هايي چون مولانا در نظم فكري مردم ايران دارند ـ مي‌تواند به درك عميق آثار بكت در فرهنگ نمايش ايران منجر شود. بر اين اساس روش تحقيق اين پژوهش تحليلي ـ توصيفي خواهد بود.

One of the dominant acts of Samuel Beckett’s characters is their “death thought” or “deathliness.” They are either waiting to die or want to commit suicide. Disappointed with the proceedings of their life in modern society and to free themselves from deep crisis, these characters prefer death to life. Since ancient Greek tragedies, death has always been a basic theme in the works of many writers, poets and philosophers one of which is the famous Iranian poet, philosopher and mystic, Rumi. Using Rumi’s system of thought on death, this topic will be examined first; then the belief in death in thetwo cultures of East and West will be evaluated to provide a clear understanding of the role and nature of deathliness in Beckett’s works only to further treat the following questions in that context:What is the reason that Beckett’s characters are deathly or commit suicide? Does Beckett intend to promote death and non-existence or he is pursuing a more constructive goal in human life? Certainly, paying attention to the findings and beliefs of the audience in Iran, including the influence of personalities such as Rumi in the intellectual sphere of the Iranian people, would lead to a deep understanding of Beckett’s work in the culture of Iranian theater. Accordingly, the research method of this paper would be descriptive-analytical.