بررسي كارايي نانوذرات ليپوزومي حاوي نقاط كوانتمي بارگذاري شده با داروي ضدسرطان دوكسوروبيسن در درمان سرطان سينه و ارايه مدل رياضي براي سنتيك رسانش

Investigation the Efficacy of Liposomal Nanoparticles Containing Quantum Dots Loaded by Doxorubicin Anticancer Drug in Treatment of Breast Cancer and Providing a Mathematical Model for synthetic of Conductance

مقدمه: نانوذرات علاوه بر افزايش كارايي داروهاي گوناگون باعث كاهش عوارض جانبي آن ها نيز مي گردند. در اين مطالعه فرمولاسيون هاي نانوذره اي متفاوتي از داروي ضدسرطان دوكسوروبيسين تهيه شد. كارايي فرمولاسيون هاي توليد شده در محيط كشت سلول نسبت به داروي آزاد بررسي گرديد. مواد و روش ها: از روش تبخير فاز معكوس براي ساخت ليپوزوم حاوي دوكسوروبيسين استفاده شد. نانوذرات گرافيت تهيه شدند. اين نانوذرات با ليپوزوم حاوي دوكسوروبيسين مخلوط و نانوكمپلكس مربوطه كانژوگه شد. از روش هاي طيف سنجي نور مريي-فرابنفش و تفرق ديناميك نور، براي توصيف نانوذرات استفاده گرديد. جهت سميت فرمولاسيون هاي مختلف از روش MTT و سلول 7-MCF استفاده شد. نتايج: ميزان بارگذاري دارو در ليپوزوم ها 72 درصد محاسبه شد. بيشترين اندازه مربوط به كمپلكس نانوكانژوگه با نانومتر و كمترين اندازه مربوط به نانوذره گرافن اكسايد با اندازه نانومتر بود. رهايش كنترل شده در 96 ساعت و ميزان رهايش دارو 43/95 درصد مشخص شد. كارايي دارو در حالت نانوذره نسبت به داروي آزاد افزايش قابل ملاحظه مي يابد. در كمترين غلظت دارو (10 ماكرومولار)، سميت ليپوزوم حاوي دوكسوروبيسين 72 درصد و كمپلكس نانوكونژوگه 85 درصدتخمين زده شد. داروي آزاد سميت سلولي 35 درصدي در غلظت 10 ماكرومولار و 89 درصد در غلظت 2500 ماكرومولار باعث شد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه سامانه ليپوزومي حاوي دوكسوروبيسين آهسته رهش، نشان داد ليپوزوم به عنوان نانوذره اي مناسب براي دوكسوروبيسين عمل مي كند. در حضور اين نانوذره در كمپلكس، سميت به ميزان چشم گيري افزايش يافت.

Introduction In addition to increasing the efficacy of various drugs, Nanoparticles reduce their side effects. In this study, different nanoparticle formulations of doxorubicin anticancer drugs were prepared. The efficacy of the formulations produced in the cell culture medium was studied compared with the free drug. Methods Reverse phase evaporation was used to form the liposome containing doxorubicin. The graphite nanoparticles were prepared. These nanoparticles were mixed with the liposome containing doxorubicin, and the related Nano-complex was conjugated. Spectroscopy methods for visible light-ultraviolet light and light dynamics differentiation were used to describe nanoparticles. For toxicity of different formulation, MTT and 7-MCF cells were used. Results The amount of drug loading in the liposomes was 72%. The largest amount was related to the Nano-conjugated complex and the smallest size was related to the graphene-oxide nanoparticle with a nanometer size. The controlled release in 96 hours and the amount of drug release was 95.43%. Doxorubicin-containing liposome toxicity was 75% and Nanoconjugated complex was 85%, at the lowest drug concentration (10 micromolar). The free drug created 35% cell toxicity in 10 micromolar and 89% in 2500 micromolar. Conclusion The results of the study showed Liposomes act as a suitable nanoparticle for doxorubicin. It was found that the effect of nanoparticles of graphene oxide is very important. In the presence of this nanoparticle in the complex, toxicity increased significantly