اثربخشي گروه درماني تحليل وجودي بر هدف در زندگي در زنان دچار اختلال شخصيت وابسته

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشي گروه درماني وجودي بر هدف در زندگي در زنان دچار اختلال شخصيت وابسته صورت گرفت. روش تحقيق از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون باگروه گواه و پيگيري 2 ماهه بود. جامعه آماري تحقيق، شامل كليه مراجعان زن داراي شخصيت وابسته است كه به مطب خصوصي روانشناسي دكتر حسيني در تهران در تابستان 1394 مراجعه كردند. از افراد داوطلب نمونه اي 30 نفري به روش غربالگري )هدفمند( با توجه به پرسشنامه چند محوري باليني ميلون 3 و مصاحبه باليني، يعني افراد داراي شخصيت وابسته انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش ) 15 نفر( و گروه گواه ) 15 نفر( جايگزين شدند. از آزمودنيها خواسته شد تا پرسشنامه هدف در زندگي كرامباف و ماهوليك را تكميل كنند. نتايج تحليل كوواريانس نشان دهنده موثر بودن گروه درماني به شيوه ي وجودي در افزايش هدف در زندگي در زنان دچار اختلال شخصيت وابسته بود. 42.8 % واريانس هدف در زندگي به وسيله روان درماني گروهي به شيوه وجودي تبيين شد و تغييرات در گروه آزمايشي در زمان پيگيري پايدار مانده است. بنابراين استفاده از عناصر درماني وجودي در گروه درماني ميتواند به عنوان عامل موثر درماني مورد توجه قرار بگيرد.