پديد آورندگان :
زماني ق، بهزاد دانشگاه تبريز - گروه علوم زمين , حنيفي، زهرا دانشگاه تبريز - گروه علوم زمين , اصغري كلجاهي، ابراهيم دانشگاه تبريز - گروه علوم زمين
چكيده فارسي :
در اين پژوهش با توجه به خشك شدن درياچه اروميه و باربرداري گسترده در سطح پوسته، به بررسي تغييرات ضريب لرزه خيزيb و افزايش احتمالي زلزله خيزي منطقه در بازه هاي زماني قبل (1990 تا 2004) و بعد از كاهش (2005 تا 2017) سطح آب درياچه اروميه پرداخته شده است. بررسي تغييرات پارامتر لرزهخيزيb مابين سالهاي 2005 تا 2017 هم زمان با كاهش سطح آب درياچه اروميه، كاهش مقدار ضريبb و افزايش تنش در منطقه را بيان ميكند. همچنين نمودار مقايسه تغييرات سطح آب درياچه اروميه و لرزهخيزي منطقه نيز نمايانگر ميزان افزايش لرزهخيزيدرمنطقه هم زمان باكاهش سطح آب دردرياچه اروميه است.بررسي شعاع تاثير تغييرات ضريب bنشانگر احتمال تاثير پذيريزلزله 6/4 سال 1391اهر و ورزقان و زلزله هاي 7/4 سال 1390 وان ناشي از كاهش سطح آب درياچه اروميه و باربرداري حاصل از آن در حدود 20 ميليارد تن است.
چكيده لاتين :
With regard to drying of Urmia Lake, and an extensive unloading from the earth’s crust, due to the loss of water
from the lake surface, the evaluation of b-value, and the probable increase of earthquakes, has been investigated in this study. The evaluation of b-value variations due to the loss of water from the lake’s body, represents
a decrease in b-value after water level dropping in the lake, subsequent unloading about 20 Milliard tones,
and the increase of stress in the study area. Furthermore, the water level change-seismicity diagram, including
1990-2017 data, is clearly show an increase in seismicity and its relation with the lake water level. Research
of the radius of the b-value variations have shown that Van M=7.5, 2011 earthquake and Ahar and Varzghan
M=6.4, 2010, earthquakes, are the Induce earthquakes due to the loss of water of Urmia Lake.
