الگوي پراكنش فضايي و ساماندهي پايگاه‌هاي پشتيباني مديريت بحران با استفاده از تصميم‌گيري چند معياره (mcdm) و تحليل‌هاي gis (مطالعه موردي: منطقه 18 شهر تهران)

Spatial distribution pattern and organizing of crisis management supportive bases using MCDM and GIS (Case study: zone 18 of Tehran)

مخاطرات طبيعي بخشي از جهان پيرامون ما بوده و هميشه يك خطر جدي براي توسعه به شمار رفته و خواهند رفت، به عبارتي زندگي بشر بدون در نظر گرفتن اين مخاطرات غيرقابل‌تصور خواهد بود. نكته حائز اهميت اين است كه از وقوع بحران نمي توان جلوگيري كرد اما تمركز و توجه برنامه ريزي بحران شهرها در مرحله آمادگي مي تواند باعث كاهش تلفات انساني و خسارات مالي در اثر بروز سوانح گردد. دراين‌بين پايگاه هاي پشتيباني مديريت بحران در فاز پيشگيري، آمادگي و مقابله در بحران‌هاي مختلف به‌ويژه بحران‌هاي طبيعي بزرگ نظير زلزله، در شهر تهران به‌عنوان پيشرو عمل مي نمايند. ترديدي وجود ندارد كه عملكرد كارآ و موثر اين پايگاه‌ها ارتباط زيادي با نحوه مكان‌يابي آن‌ها در سطح شهر و مناطق شهري دارد به‌طوري‌كه علاوه بر تامين ايمني پايگاه‌ بخصوص در برابر سوانح، امكان ارائه خدمات رساني مناسب به مناطق بحران ديده را با توجه حوزه عملكردي آن فراهم سازد. تحقيق حاضر با استفاده از تكنيك هاي تصميم‌گيري چند معياره (mcdm) و تحليل هاي فضايي (gis) اين قابليت و توانمندي ها را مورد سنجش و ارزيابي قرار داده است. طبق ارزيابي هاي صورت گرفته، پايگاه هاي پشتيباني مديريت بحران در منطقه 18 شهر تهران از الگوي توزيع تصادفي و غيراصولي پيروي كرده و به لحاظ مكاني، در پهنه هاي فضايي مناسبي استقرار نيافته و انتخاب مكان براي ايجاد پايگاه ها بدون توجه به نيازهاي خاص آن صورت گرفته است.

Natural disasters are amongst main parts of our life and they have been regarded and will be regarded as a permanent thereat to development, in other words human daily life cannot be assumed without natural disasters. It should be taken into consideration that it is impossible to preclude these disasters but to prepare for a good reaction for these disasters can be a good solution to decrease post damages casualties to the cities. Herein, Crisis Management Supportive Bases in terms of prevention, preparation and dealing with the crisis play a key role especially in Tehran and in time of natural disasters. There is no doubt that high level and efficient function of these bases has a striking correlation with the way they are located in both urban and regional level in a way that in addition to providing security of the bases especially versus disasters, they could be, based on the service area, able to provide the areas of crisis with good services. This paper tries to use multi criteria analysis techniques (MCDM) and spatial analysis (GIS) method in order to assess the effectiveness of these supportive bases. Based on assuagements crisis management supportive bases have spontaneously distributed in 18 district and have located in inappropriate places. Their location was chosen without looking after for their own specific needs.