مطالعه تطبيقي نوآوري هاي قانون حمايت خانواده سال 91 در حقوق مالي اجرت المثل و نحله با فقه اماميه

فاقد عنوان لاتين

يكي از حقوق مالي كه در فقه شيعه و حقوق ايران براي زوجه در نظر گرفته شده، حق اخذ اجرت المثل و نحله ايام زوجيت است. قانون حمايت خانواده مصوب1391، به اجرت المثل ايام زناشويي اشاره مي كند. در ماده 29 اين قانون، موضوع اجرت المثل به تبصرۀ مادۀ 336 ق. م ارجاع داده شده است. طبق اين تبصره، زوجه در هر زماني استحقاق دريافت اجرت المثل كارهايي را دارد كه خارج از وظايف شرعي وي بوده و به دستور زوج انجام داده است؛ مشروط بر اينكه اين امور را با قصد تبرع انجام نداده باشد و عرف نيز براي آنها اجرت در نظر گرفته باشد. اما دستور زوج و قصد تبرع بايد در دادگاه احرازشود. در حقوق موضوعه ايران، بند«ب» تبصرۀ 6 قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق مصوب 1371،حق مالي نحله را صراحتاً مورد شناسايي قرار داده و مقرر مي دارد: باتوجه به سنوات زندگي مشترك و نوع كارهايي كه زوجه در خانه شوهر انجام داده و وسع مالي زوج، دادگاه مبلغي را از باب بخشش(نحله) براي زوجه تعيين مي نمايد. نحله‌راقانونگذار نوعي بخشش اجباري قلمدادكرده است .پس از تصويب قانون حمايت خانواده 1391 و نسخ صريح بند« الف»تبصره فوق الذكر، تغييرات مهمي در خصوص استحقاق زوجه نسبت به اجرت المثل ايجاد شده است. به نظر مي رسد مقنن سعي در حمايت هرچه بهترازحقوق زنان داشته وبر اين اساس، شرايطي از قبيل عدم درخواست طلاق از ناحيه زوجه، عدم تخلف زن از وظايف همسري وعدم وجود شرط مالي ضمن عقد نكاح، حذف گرديده است