تحليل روان‌شناختي شخصيت كودكان در داستان‌هاي هوشنگ مرادي كرماني براساس نظريه‌ي كارن هورناي

ادبيات كودك و نوجوان ادبياتي است متنوع و از ديدگاه هاي مختلف قابل بررسي. لذا هدف پژوهش حاضر مطالعه‌ي شخصيت و شخصيت‌پردازي در داستان‌هاي هوشنگ مرادي كرماني بر مبناي نظريه‌ي شخصيت در انديشه‌ي كارن هورناي است. اين مطالعه به لحاظ روش‌شناسي، كيفي است. جامعه‌ي پژوهش حاضر شامل داستان‌هاي كودكان و نوجوانان از هوشنگ مرادي كرماني گزينش وتحليل شد. از ميان داستان هاي اين نويسنده، داستان هايي انتخاب شده است كه شخصيت هاي آن ها را بتوان با نظريه‌ي كارن هورناي تحليل روان شناختي كرد. نتايج بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه تضاد اساسي موجود در شخصيت ها باعث شده است كه آن ها به سه تيپ مهرطلب، برتري طلب و انزوا طلب، بگروند. تمام تيپ هاي شخصيتي، براي رهايي از رنج وآزار عصبي، به خود آرماني، متوسل شده اند و در برخورد با ديگران عمداً يا به صورت ناخودآگاه ماسك به صورت مي زنند و احساس مي كنندكه خود حقيقي را از ديگران پنهان كرده اند. در تمام شخصيت‌هاي داستان‌ها، اضطراب بنيادي به عنوان اساسي‌ترين اصل در نظريه‌ي هورناي قابل‌مشاهده است،اضطرابي كه از خانواده، محيط و اجتماع نشأت مي‌گرفت و در دوران طفوليت بركودك تحميل شده است و به يك رفتارعصبي مخرب، تبديل شده است.