رابطه افسردگي و انعطاف پذيري شناختي با رفتارهاي اعتيادي با واسطه گري شرم و گناه

هدف: : هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي شرم و گناه در رابطه افسردگي و انعطاف پذيري شناختي با رفتارهاي اعتيادي بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري دانشجويان دانشگاه شهيد مدني آذربايجان بودندكه با روش نمونه گيري تصادفي منظم به تعداد 211 نفر انتخاب شدند. در اين پژوهش از پرسش نامه هاي مقياس افسردگي، اضطراب و فشار رواني لويبند و لويبند(1995)، پرسش نامه انعطاف پذيري شناختي دنيس و واندروال (2010)، پرسش نامه گرايش به اعتياد ويد و بوچر (1992)، مقياس آمادگي شرم و گناه كوهن و همكاران(2011) و شاخص شدت قمار مشكل سازهالگراوس (2009) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه شرم و گناه در ارتباط با افسردگي و انعطاف پذيري شناختي، رابطه ي منفي با رفتارهاي اعتيادي دارد (P 0.001). ضرايب مسير مستقيم بين افسردگي و شرمساري (P 0.001)، بين انعطاف پذيري شناختي و شرمساري (P 0.001) و بين شرمساري و اعتياد (P 0.001) معنادار بودند. همچنين ضرايب مسير غيرمستقيم بين افسردگي و شرمساري (P 0.001)، بين انعطاف پذيري شناختي و شرمساري (P 0.001) و بين شرمساري و اعتياد (P 0.001) معنادار به دست آمد. نتيجه گيري:يافته ها نشان داد كه شرم و گناه تأثير منفي بر رفتارهاي اعتيادي دارد و افراد داراي اين هيجانات به احتمال كم تري داراي رفتارهاي اعتيادي مي شوند.