اثربخشي توان‌بخشي شناختي بر افزايش عملكردهاي توجه و حافظه در معتادان وابسته به هروئين

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي توان‌بخشي شناختي بر افزايش عملكردهاي توجه و حافظه در معتادان وابسته به هروئين انجام شد. روش: پژوهش حاضر به صورت نيمه آزمايشي با گروه گواه با پيش آزمون و پس آزمون اجرا شد. جامعه آماري شامل معتادان سه كلينيك ترك اعتياد در شهر تهران در سال 96 بود. حجم نمونه طبق آخرين آمار در سال مذكور مجموعاً 380 نفر بود. نمونه آماري به حجم 30 نفر (15 نفر گروه گواه و 15 نفر گروه آزمايش) به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شد. براي جمع‌آوري اطلاعات از آزمون فراخناي ارقام رو به عقب و آزمون استروپ استفاده شد. گروه آزمايش برنامه توان‌بخشي شناختي را در 16 جلسه و هر جلسه به مدت 1 ساعت دريافت كردند. يافته ها: نتايج نشان داد درمان توان‌بخشي شناختي در افزايش عملكردهاي اجرايي (توجه و حافظه) معتادين وابسته به هروئين مؤثر بوده و بين دو گروه آزمايش و گواه تفاوت وجود داشت. نتيجه گيري: با توجه به اثربخشي توان‌بخشي شناختي مي‌توان عملكردهاي توجه و حافظه معتادان و به خصوص معتادان وابسته به هروئين را در وضعيت بهتري قرار داد.