بررسي اثر بخشي آموزش گروهي عوارض سوءمصرف مواد مخدر بر ميزان سيستم هاي بازداري-فعال سازي رفتاري و نگرش به مصرف مواد در نوجوانان در معرض خطر

هدف: هدف تعيين اثربخشي آموزش گروهي عوارض سوءمصرف مواد بر ميزان سيستم هاي بازداريفعال سازي رفتاري و نگرش به مصرف مواد در بين نوجوانان پسر در معرض خطر بود. روش: روش تحقيق از نوع شبه آزمايشي بود. جامعه آماري را دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهرستان مشكين شهر به تعداد 3062 نفر تشكيل مي دادند. از بين 25 كلاس به روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي، 42 نفر انتخاب شدند و در گروه هاي گواه و آزمايش قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها، از مقياس هاي سيستم هاي بازداري فعال سازي رفتاري كارور و وايت، آمادگي به اعتياد و نگرش به مصرف مواد استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد آموزش عوارض سوءمصرف مواد بر افزايش سيستم بازداري رفتاري و كاهش نگرش مثبت به اعتياد تاثير داشت. نتيجه گيري: آموزش عوارض سوءمصرف مواد، مي تواند بر سيستم بازداري رفتاري و نگرش به مصرف مواد تاثير گذاشته و گرايش افراد را به مواد مخدر كاهش دهد. بنابراين مي تواند به عنوان روش پيشگيري مورد استفاده قرار گيرد.