روابط ساختاري هوش اجتماعي و خود متمايزسازي با واسطه‌گري دين‌داري معلمان

در اين پژوهش رابطه ساختاري هوش اجتماعي و خود متمايزسازي با واسطه­ گري دين­داري معلمان در قالب مدليابي معادلات ساختاري مورد بررسي قرار گرفت. جامعه آماري پژوهش حاضر، كليه معلمان ابتدايي شهرستان بجنورد به تعداد 1341 نفر بودند. مشاركت كنندگان به تعداد 299 نفر(135 مرد و 157 زن) و با استفاده از روش تصادفي خوشه­ اي انتخاب شدند. و به سه پرسش­نامه استاندارد هوش اجتماعي ترومسو (2001)، دين‌داري گلاك و استارك (1965) و خود متمايزسازي اسكورن و لندر (1986) پاسخ دادند. روايي و پايايي هر سه پرسش­نامه مورد تأييد قرارگرفت. تجزيه ‌وتحليل داده ­ها با روش تحليل مسير از نوع مدل­يابي معادلات ساختاري توسط نرم­ افزارهاي SPSS22 و AMOS16 انجام شد. نتايج نشان داد ضريب مسير بين متغير هوش اجتماعي و خودمتمايزسازي در مدل اثر كامل بدون حضور متغيرميانجي معني‌دار است. هم­چنين يافته ­ها اثر مستقيم مؤلفه­ هاي هوش اجتماعي بر مؤلفه ­هاي خود متمايزسازي را تأييد مي­كند اما متغير دين­داري اين رابطه را واسطه­ گري نمي­كند. بر اين اساس مي­توان هر دو متغير دين­داري و خودمتمايزسازي را پيامد مستقيم هوش اجتماعي در نظر گرفت و پيشنهاد كرد كه به منظور افزايش اين دو ويژگي تدابيري در جهت ارتقاي مولفه هاي هوش اجتماعي در معلمان انديشيد.

this article has no abstract