تحليل نقش تعديل‌گر ضوابط اخلاقي در رابطه بين فرهنگ سازماني و اعتماد سازماني

زمينه: فرهنگ سازماني مي‌تواند تأثير چشمگيري بر روي اعتماد سازماني داشته باشد. امروزه رعايت ضوابط اخلاقي مورد توجه خاصي قرار گرفته است و مي‌تواند برروي رابطه فرهنگ سازماني و اعتماد سازماني نقش قابل‌توجهي را ايفا نمايد. هدف پژوهش حاضر تحليل نقش تعديلگر ضوابط اخلاقي در رابطه بين فرهنگ سازماني و اعتماد سازماني مي‌باشد. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي همبستگي است. جامعه آماري 346 نفر شامل كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلامشهر و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران و با سطح اطمينان 95 درصد و با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي 183 نفر برآورد شده است. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي استاندارد استفاده شد . داده‌هاي به‌دست آمده با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري نرم‌افزار اسمارت پي. ال اس مورد تحليل قرار گرفت . يافته‌ها: نتايج تحليل اثر متقابل، نقش تعديل‌گري ضوابط اخلاقي را در رابطه ميان فرهنگ سازماني و اعتماد سازماني و هر يك از مؤلفه‌ هاي آن تأييد مي‌كند و رعايت ضوابط اخلاقي رابطه ميان فرهنگ سازماني و اعتماد سازماني را تعديل مي‌كند. از ابعاد فرهنگ سازماني، ارتباطات و چالش شغلي بالاترين رتبه به لحاظ اهميت ارزيابي مي‌شود. نتيجه‌گيري: بين يافته‌هاي حاصل و نتايج ديگر پژوهش‌هاي انجام شده در اين حوزه همسويي و همخواني نزديكي وجود داشت. اين يافته‌ ها بدان معناست كه در دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلامشهر تأكيد بر اهميت ضوابط اخلاقي و رعايت آن مي‌تواند نه تنها از كاركردي مثبت بر فرهنگ سازمان برخوردار باشد بلكه به‌طور معناداري اعتماد سازماني كاركنان را تحت تأثير خود قرار مي‌دهد. لذا بايستي در سازمان توجه ويژه به آن شود.