رابطه رهبري اخلاقي با فساد اداري؛ نقش ميانجي عدالت سازماني

زمينه: بايد بيان كرد فساد مسئله‌اي است كه در همه دوران گريبان‌گير دستگاه‌ها و سازمان‌ها بوده است و هسته انديشه بسياري از دانشمندان و متفكران سياسي را تشكيل داده است. بدين منظور و براي اين سازگاري، سازمان‌ها بايد براي دوره‌هاي آموزشي اخلاق كارآمد برنامه‌ريزي نمايند و خط مشي‌ها و رويه‌هايي را تدوين نمايند كه از ارزش‌‌هاي اخلاقي و عدالت سازماني حمايت مي‌كند . روش: پژوهش حاضر از حيث هدف، كاربردي و از نظر ماهيت، توصيفي همبستگي است. جامعهء پژوهش حاضر كاركنان شعب منطقه 6 شهر تهران، بانك ملي ايران است. تعداد كل كاركنان در دسترس حدودا 450 نفر بود كه با توجه فرمول نمونه‌گيري كوكران و با سطح اطمينان 95 درصد تعداد 207 نمونه انتخاب شد. براي سنجش مدل مفهومي پژوهش به روش حداقل مربعات جزئي از شاخص‌هاي پايايي تركيبي، روايي همگرا به روش ميانگين واريانس استخراج شده، استفاده شده است. روش آماري اين پژوهش به‌صورت كمي و از نوع آمار استنباطي مي‌باشد. يافته‌‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشانگر آنند كه رهبري اخلاقي با فساد اداري و عدالت سازماني رابطه معناداري دارد؛ و تمامي فرضيه هاي اين پژوهش مورد تأييد هستند. نتيجه‌‌گيري: در پايان بايد بيان كرد، اين موضوع دريچه اي نو را در فضاي مطالعات مربوط به رهبري اخلاقي و اخلاقيات در سازمان باز مي كند كه جاي كار بسياري در آن مشاهده مي‌شود. لذا يكي از كمك‌هاي اين تحقيق علاوه بر افزايش پژوهش، به پر كردن اين خلأ و توضيحي در اين زمينه مي‌تواند باشد .