رابطه بين مشاركت و انطباق‌پذيري سازماني با اثربخشي سازماني: نقش ميانجي اخلاق سازماني

زمينه: امروزه، با پيچيده‌تر شدن سازمان‌ها و نگرش‌هاي جديد نسبت به توانمندي‌هاي كاركنان، نقش انطباق پذيري و مشاركت سازماني در افزايش بهره‌وري و اثربخشي سازمان، آشكار شده است، و با توجه به اهميت احساسات مثبت در ارتقاء سازمانها، مديران بايد در ايجاد جو كاري اخلاقي و مشاركت كاركنان، توجه بيشتري نمايند. پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه بين مشاركت و انطباق پذيري سازماني با اثربخشي سازماني با توجه به نقش ميانجي اخلاق سازماني است. روش: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است، جامعه آماري در اين تحقيق كليه كاركنان و اعضاي هيأت علمي دانشگاه وليعصر(عج) رفسنجان 270 نفر بودند كه نمونه تحقيق 159 نفراز اين افراد، با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار گرد آوري داده‌ها: چهار پرسشنامه مشاركت سازماني، انطباق‌پذيري سازماني، اخلاق سازماني و اثربخشي سازماني مي‌باشند. براي تحليل داده ‌ ‌ها از نرم‌افزارSPSS جهت تعيين ضريب همبستگي اسپيرمن و تحليل نقش متغير ميانجي استفاده شد . يافته‌ها: نتايج پژوهش حاكي از وجود رابطه مثبت و معني‌دار بين مشاركت سازماني و انطباق‌پذيري سازماني با اثربخشي سازماني و اخلاق سازماني مي‌باشد، نقش ميانجي اخلاق سازماني در رابطه بين مشاركت و انطباق‌پذيري سازماني با اثربخشي سازماني معني‌دار است. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش حاكي از آن است،كه مشاركت سازماني و انطباق‌پذيري سازماني و اخلاق سازماني عوامل پيش بيني‌ كننده خوبي براي اثربخشي سازماني مي‌باشند و بايستي زمينه‌هاي تقويت آنها را در سازمان فراهم كرد.