نقش واسطه‌اي شاخص‌هاي مصرف مواد در رابطه بين تكانشگري صفت و اختلال در تنظيم هيجاني با تكانشگري حالت در مصرف كنندگان مزمن مت‌آمفتامين

زمينه هدف: تكانشگري يكي از مهم‌ترين شاخص‌هاي رفتاري افرادي با سوء مصرف مواد است كه با وجود اهميت كمتر مورد مطالعه قرار گرفته است، لذا با توجه به اهميت بررسي اين متغير، پژوهش حاضر با هدف تعيين و بررسي نقش واسطه‌اي شاخص‌هاي مصرف مواد در رابطه بين تكانشگري صفت و اختلال در تنظيم هيجاني با تكانشگري حالت در مصرف كنندگان مزمن مت‌آمفتامين انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه يك پژوهش تحليلي و مقطعي است و از لحاظ شيوه گردآوري و تحليل داده ها به طرح هاي همبستگي تعلق دارد. جامعه آماري شامل تمام مردان مصرف كننده مت‌آمفتامين بود كه در كمپ‌هاي ترك اعتياد شهر تهران اقامت داشتند. از بين اين جامعه آماري نمونه‌اي به حجم 300 نفر، از طريق روش نمونه‌گيري در دسترس، انتخاب شد و اين افراد با استفاده از آزمون نمونه‌گيري اطلاعات، مقياس دشواري در تنظيم هيجاني و فرم كوتاه مقياس رفتار تكانشي مورد سنجش قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌ همبستگي و تحليل مسير تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها حاكي از آن بود كه مدل پيشنهاد شده از برازش مطلوبي با داده‌ها(c = 0.42 df, CFI = 1, TLI = 1.0, SRMR=0.01 and RMSEA=0.01) برخوردار است. طول مدت مصرف مت‌آمفتامين(0.05p ، 0.12= beta;)، طول مدت پرهيز (0.01 p ، 0.28= beta;)، دشواري در رفتار هدفمند (0.05 p ، 0.20= beta;)، دشواري در كنترل تكانه ((p 0.05, β = 0.12)و عدم شفافيت هيجاني(p 0.01, β = 0.28) اثر معني‌دار مستقيم، دشواري در رفتار هدفمند(p 0.05, β = 0.18)، دشواري در كنترل تكانه(p 0.05, β=0.05)، فقدان تأمل(p 0.05, β=0.06) و هيجان خواهي(P 0.05, b = 0.03) اثر معني‌دار غير مستقيم بر تكانشگري حالت داشتند. نتيجه‌گيري: ابعاد تكانشگري صفت و اختلال در تنظيم هيجاني به صورت مستقيم و غير مستقيم بر ميزان تكانشگري حالت در مصرف كنندگان مت‌آمفتامين تأثير دارند. طول مدت مصرف مت‌آمفتامين و طول مدت پرهيز نه تنها بر تكانشگري حالت اثر مستقيم دارند بلكه اثر ساير متغيرها بر اين متغير را نيز ميانجيگري مي‌كنند.