تأثير كوركومين بر روي مهار رشد و كاهش بيان ژن در سلول‌هاي لوسمي‌مزمن لنفوسيتي(CLL-CII)

زمينه و هدف: لوسمي‌مزمن لنفوسيتي (CLL)شايع‌ترين نوع لوسمي‌بالغين ساكنين كشور هاي غربي با سير باليني متنوع مي باشد. كوركومين ماده فعال بيولوژيك زردچوبه، داراي خواص بيولوژيكي گسترده اي، مانند؛ ضدالتهابي، آنتي‌اكسيدان، ضدديابت و ضدسرطان مي باشد. هدف از اين مطالعه تعيين و تأثير كوركومين بر روي مهار رشد و كاهش بيان ژن در سلول هاي لوسمي‌مزمن لنفوسيتي(CLLCII) بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي كه در سال 1398 انجام شد، سلول هاي سرطاني رده CLLCII در سه گروه كنترل، دارونما(Placebo) و تيمار شده با غلظت هاي مختلف كوركومين شامل؛ 2.5، 5، 7.5 و 10 ميكرومولار براي بررسي توان زيستي و بيان ژن PML ظرف مدت 24، 48 و 72 ساعت انكوبه شدند. سپس توانايي زيستي با استفاده از دستگاه الايزا ريدر با روش رنگ سنجي MTT و ميزان بيان ژن PML از طريق آناليز داده هاي RT-Real Time PCR مورد بررسي قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماري spss، ورژن 18 و آزمون آناليز واريانس يك طرفه (ANOVA) و تست دانكن (Duncan)انجام شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از اين تحقيق حاكي از آن است كه غلظت 2.5 ميكرومولار از كوركومين به طور چشمگيرتري در مقايسه با گروه هاي آزمايشي ديگر در هر سه زمان انكوباسيون توان زيستي سلول هاي CLLCII را كاهش مي دهد. هم‌چنين تيمار با كوركومين سبب كاهش معني دار در ميزان بيان ژن PML در ساير گروه هاي آزمايشي نسبت به گروه كنترل و دارونما گرديد(P=.032). نتيجه گيري: با توجه به اثر مهاري كوركومين بر رشد، تكثير و تهاجم سلول هاي لوسمي‌لنفوسيتي و نيز بر عملكرد بالقوه آنكوژن PMLRAR alpha; در اين سلول ها از طريق كاهش بيان ژنPML، به نظر مي رسد استفاده از جزء فعال زردچوبه(كوركومين) در پيشگيري و درمان لوسمي‌مزمن لنفوسيتي پيامدهاي رضايت بخشي را به دنبال داشته باشد.