راهبردهاي تبليغي در مواجهه با گونه‌هاي دينداري

با ظهور انقلاب اسلامى در ايران، دينداري ب هعنوان مهم ترين عامل سبك زندگى مردم ايران به مثابه نرم افزار انقلاب مورد توجه قرار گرفت. به همين جهت تلاش هاي زيادي براي ارتقاي اثربخشى تبليغات دينى انجام شد. يكى از مهم ترين اجزاي اين اثربخشى شناخت مخاطب در گونه هاي دينداري است؛ زيرا با توجه به عوامل مختلف همچون ظهور جامعه اطلاعاتى، رشد علم و فناوري و حتى تهاجم فرهنگى، شاهد تنوع در شكل هاي دينداري ايرانيان، به خصوص جوانان هستيم. مسئله اصلى اين مقاله، راهبردهاي تبليغى مواجهه با گونه هاي دينداري در ميان جوانان است. براي پاسخگويى به آن، با استفاده از روش تحليلى به گونه شناسى دينداري در تحقيقات گذشته پرداخته شد و سپس با روش تحليلى-تطبيقى با گون هشناسى ديگري از محقق كه در مصاحبه نيمه ساخت يافته با 42 نفر از جوانان كه ب هصورت نظري و غيراحتمالى هدفمند انتخاب شدند، مقايسه شد. با معيار نگرش به دين، هفت گونه تكليف گراي متشرع، عرفى، اخلاق گرا، توسلى، معرفت گرا، عقلانى و سكولار در دينداري جوانان ايرانى قابل شناسايى و در جمع بين دال هاي شناور در چهار طبقه قابل دست هبندي شد. سپس گونه هاي دينداري يافته شده به هفت نفر از مبلغان خبره عرضه و راهبردهاي ايشان جمع بندي شد. نتايج تحقيق نشان مى دهد راهبردهاي تذكر و موعظه، توجه به اخلاق اجتماعى، توجه به مرگ و معاد، بحث از مهدويت و موعود، تفسير قرآن و توجه به حقيقت ولايت معصومان (ع) از جمله مهم ترين شيوه ها و پيام هايى است كه مبلغان توجه داشته اند.