بررسي زمينه‌هاي اجتماعي نكوهش عقل، علم و فلسفه در در آثار عطار

روزگار عطار بنا به دلايل مختلف عصر خردستيزي و مبارزه با عقل و نتايج آن است. اصولاً موضوع تكيه بر خرد در امور در كليه ايدان و فرق مورد تأكيد قرار گرفته است؛ ليكن در زمان عطار تأكيد بر امور نقلي و توسل به كلام جايگزين مستندات علمي شده بود كه به تبع آن با كاهش آثار خردورزي و تنوع و تكثر آثار نقلي روبرو هستيم. اكنون در اين پژوهش تلاش بر آن است كه در ابتدا به اين سؤال پاسخ گوييم كه آيا گرايش به عقل كمرنگ شده است؟ ثانياً علل و دلايل آن چست؟ ثالثاً بازتاب آن در آثار عطار به عنوان يكي از شاخص‌هاي ادبي عصر مورد نظر چگونه بوده است؟ هدف اين پژوهش پاسخ گفتن به سؤالات فوق‌الذكر و شفافيت فضاي عصر مورد نظر از منظر اين تحقيق است. روش انجام تحقيق در اين مقاله از نوع توصيفي تحليلي و به روش كتابخانه‌اي است. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه اين‌گونه نكوهش علوم عقلي در آثار عطار متأثر از شرايط جامعه‌ي روزگار اوست. از عوامل مؤثر در اين امر مي‌توان به سياست خلفاي عباسي، سياست سلاطين سلجوقي، جهت‌گيري نهاد وزارت تأسيس و رشد مدارس ديني، تسلط گروه‌هاي خردگريز مثل اشعري‌ها و افول گروه‌ها و جريان‌هاي خردگرا و خردورز مثل معتزليان را ذكر كرد