بررسي عددي عوامل مؤثر بر توزيع غلظت رسوب معلق نامتعادل در رودخانه هاي طبيعي (مطالعه موردي: رودخانه قره سو، كرمانشاه)

چگونگي تغييرات غلظت رسوب معلق در طول مسير رودخانه و بررسي عوامل تأثيرگذار بر آن همواره مورد توجه مهندسين علم هيدروليك و محيط زيست مي باشد. عدم وجود ايستگاه‌ هاي اندازه گيري كافي و مشكلات نمونه ‌برداري رسوب معلق، تهيه مدل‌ هايي كه به درستي رسوب معلق را در طول مسير رودخانه رونديابي نمايند ضروري مي نمايد. در طبيعت رسوب بصورت نامتعادل انتقال مي‌يابد در حالي‌كه خيلي مدل هاي تجاري حالت ظرفيت حمل يا متعادل را در نظر مي‌گيرند. از اين رو در تحقيق حاضر مدلي عددي تهيه شده با حل عددي معادله تك بعدي انتقال و پخش غيرماندگار رونديابي رسوب معلق در يك بازه رودخانه اي را در شرايط عدم تعادل انجام مي دهد. پس از صحت سنجي مدل، تأثير ده روش عددي منفصل سازي، پنج معادله انتقال رسوب، هشت رابطه ضريب پخشيدگي و هشت رابطه سرعت سقوط ذره بر تغييرات بار رسوب معلق در طول بازه مورد مطالعه بررسي شد. نتايج تحقيق نشان داد استفاده از رابطه تجربي وايف مقدار رسوب معلق بيشتري را نسبت به ساير روابط ديگر برآورد مي كند. در ميان روابط سرعت سقوط ذره رابطه استوكس سرعت سقوط بيشتري را برآورد مي كند كه باعث مي شود احتمال معلق شدن ذرات رسوب كمتر و در نتيجه غلظت آن نسبت به ساير روش ها كمتر باشد. همچنين در بين روش هاي منفصل سازي روش وان ليير خطاي كمتري را دارا است. از طرفي رابطه الدر كمترين و رابطه كاشفي پور– فالكونر بيشترين مقدار پخشيدگي را در هيدروگراف غلظت از خود بجا مي گذارند. علاوه بر اين نتايج تحقيق حاضر نشان داد غلظت رسوب برآورد شده در حالت عدم تعادل حدود 11.7 درصد بيشتر از ظرفيت حمل بار معلق محاسبه شده توسط روابط تجربي مي باشد.