تأثير نوسانات تراز آب درياچه اروميه بر روند تغييرات تراز آب زيرزميني (مطالعه موردي: آبخوان رشكان)

در سال هاي اخير به دلايل مختلف، از حجم درياچه اروميه كاسته شده است. هدف از اين تحقيق بررسي ميزان تأثير نوسانات تراز آب درياچه اروميه بر تراز آب زيرزميني و ميزان پيشروي و يا پسروي آب شور نسبت به سفره آب شيرين ساحلي محدود به غرب درياچه مي باشد. در اين پژوهش به منظور شبيه سازي رفتار متقابل آب زيرزميني ساحلي و آب شور درياچه از مدل SEAWAT استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه در سال هاي اخير تغيير چشم گيري در جابه جايي گوه آب شور صورت نگرفته است و اين تغيير كمتر از 50 متر در عرض مي باشد. قسمت بالاي گوه كه متصل به درياچه مي‌باشد بيشتر تحت تأثير كاهش تراز درياچه قرار گرفته است كه دليل آن پسروي شرايط مرزي اعمال شده در اثر پسروي آب درياچه است. همچنين يافته هاي تحقيق نشان داد در صورتي كه غلظت آب درياچه ثابت در نظر گرفته شود ميزان افزايش و يا كاهش تراز آب زيرزميني برابر با افزايش و يا كاهش تراز سطح درياچه در سراسر آبخوان خواهد بود. در زماني كه تأثير تغييرات چگالي ناديده گرفته شود سطح آب زيرزميني بيش از حدود 2 برابر نسبت به زماني كه تغييرات چگالي در نظر گرفته شود تحت تأثير تغييرات تراز درياچه مي باشد. نتايج بررسي نشان داد باوجود كاهش حدود 7 متري تراز درياچه اروميه به دليل افزايش چگالي قابل ملاحظه آب آن، گوه ي آب شور پيشروي داشته است. بررسي ها نشان مي دهد حتي در صورت افزايش تراز آب درياچه و به تبع آن كاهش چگالي آب، گوه آب شور پسروي خواهد كرد.