پيامد كاربرد قارچ مايكوريزا بر برخي ويژگي هاي بيوشيميايي ارقام گندم در خاك آلوده به سرب

افزايش آلودگي خاك با فلزات سنگين يكي از مهم‌ترين موضوعات در سراسر جهان به شمار مي‌رود كه امروزه در كانون توجهات قرار گرفته است. سرب به‌عنوان يكي از خطرناك‌ترين فلزات سنگين و آلاينده‌هاي شيميايي پايدار، بر محيط‌زيست به‌خصوص فعاليت‌هاي متابوليكي و فيزيولوژيكي موجودات زنده تأثير مي‌گذارد و در نهايت به‌سلامت محيط‌زيست و انسان آسيب‌هاي جدي وارد مي‌كند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر كاربرد و عدم كاربرد قارچ مايكوريزا (Rhizophagus irregularis) بر ميزان فعاليت برخي خصوصيات بيوشيميايي 10 ژنوتيپ گندم در سه غلظت مختلف سرب (0، 218 و 437 ميلي گرم بر كيلوگرم) در خاك انجام گرديد. با افزايش غلظت سرب، ميزان مالون دي آلدهيد نيز افزايش يافت كه در نتيجه‌ي تخريب سلول‌هاي گياهي مي‌باشد. مقادير پرولين رقم پارس در هر دو تيمار عدم كاربرد و كاربرد قارچ مايكوريزا در غلظت 218 ميلي‌گرم بر كيلوگرم سرب و نيز رقم سيروان در تيمار عدم كاربرد قارچ و غلظت 218 ميلي گرم بر كيلوگرم سرب به ترتيب در بالاترين مقدار قرار داشت. فعاليت كاتالاز رقم بهار در تيمار عدم كاربرد قارچ با غلظت 218 ميلي گرم بر كيلوگرم سرب در بيشترين سطح بود. رقم روشن در غلظت 218 ميلي گرم بر كيلوگرم داراي فعاليت آنزيم آسكوربات پراكسيداز بالايي بود. پس ‌از اين رقم، ارقام بك كراس روشن و پيشتاز در همين غلظت ميزان بيش‌تري از فعاليت اين آنزيم را به خود اختصاص دادند. مقدار پراكسيد هيدروژن با تغيير غلظت سرب از 0 به 218 ميلي گرم بر كيلوگرم كاهش نشان داد، درحالي‌كه در غلظت 437 ميلي گرم بر كيلوگرم مقدار آن افزايش داشت. با افزايش غلظت سرب ميزان كلروفيل a كاهش و ميزان كلروفيل b افزايش يافت. كاربرد قارچ مايكوريزا بر آنزيم‌هاي مالون دي آلدئيد، پرولين، كاتالاز و پراكسيد هيدروژن تأثيرگذار بود و سبب كاهش مقدار اين آنزيم‌ها در مقايسه با شاهد شد.