تأثير سيستم‌هاي مختلف خاك‌ورزي و بقاياي گياهي بر عملكرد گندم(Triticum aestivum L.) و خصوصيات فيزيكي خاك در تناوب آيش- گندم در شرايط ديم

به‌منظور بررسي اثر سيستم‌هاي مختلف خاك‌ورزي و مديريت بقاياي گياهي بر عملكرد و اجزاي عملكرد گندم (Triticum aestivum L.) در تناوب آيش گندم ديم، آزمايشي به‌‌صورت كرت‌هاي نواري، در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي و در سه تكرار در دو سال زراعي 93-1392 و 94-1393 در شهرستان شيروان اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل خاك‌ورزي و مديريت بقاياي گياهي بود. سطوح خاك‌ورزي عبارت بودند از، بدون خاك‌ورزي، خاك‌ورزي با گاوآهن قلمي، خاك‌ورزي با گاوآهن پنجه‌غازي و برگردان‌دار. سطوح بقاياي گياهي شامل نگهداري هفت تن بقايا در هكتار، 5/3 تن بقايا در هكتار و بدون بقايا بود. نتايج آزمايش نشان داد كه وزن مخصوص ظاهري در عمق 10 تا 20 سانتي‌متري خاك در مقايسه با عمق صفر تا 10 سانتي‌متري افزايش يافت. تخلخل خاك از روندي برخلاف وزن مخصوص ظاهري خاك تبعيت نمود. نگهداري بقاياي گياهي موجب كاهش وزن مخصوص ظاهري و افزايش رطوبت خاك شد. خاك‌ورزي با گاوآهن برگردان‌دار در تمام سطوح بقاياي گياهي كمترين وزن خشك علف‌هاي هرز را در مقايسه با ساير تيمارها دارا بود. بيشترين مقدار خاك‌دانه‌هاي بزرگ‌تر از نيم ميلي‌متر و كمترين مقدار خاك‌دانه‌هاي كوچك‌تر از نيم ميلي‌متر در سيستم خاك‌ورزي با گاوآهن برگردان‌دار مشاهده شد. عملكرد دانه و زيست‌توده در سيستم خاك‌ورزي با گاوآهن برگردان‌دار در مقايسه با ساير سيستم‌هاي خاك‌ورزي بيشتر بود.