بررسي تغييرات پارامترهاي مدل سازي و معيارهاي پذيرش مفاصل غيرخطي ستون هاي فولادي در ASCE41-17

تعريف صحيح مفاصل پلاستيك از مهم ترين اقداماتي است كه در تحليل هاي غيرخطي انجام مي شود. مفاصل پلاستيك خمشي در ستون ها تابعي از نيروي محوري آنها است و اگر مقدار نيروي محوري ستون از حد خاصي فراتر رود، ديگر نمي توان رفتار آن عضو را به صورت «جابه جايي-كنترل» فرض نمود. تاكنون براي تعيين نيروي محوري ستون در تحليل هاي تاريخچه زماني يا بار افزون، از حداكثر نيروي محوري ايجاد شده در عضو استفاده مي شد. اين در حالي است كه بر اساس تحقيقات اخير، نيروي محوري گذرا تأثير چنداني بر تعيين نوع رفتار ستون ندارد. بر اساس نتايج اين تحقيقات كه در نسخه 2017 آيين نامهASCE 41 نيز منعكس شده است، خصوصيات مفاصل پلاستيك، تابعي از نيروي محوري اوليه موجود در ستون ناشي از وجود بارهاي مرده و زنده مي باشد؛ بنابراين، روابط جديد مدل سازي موجب طراحي طرح هاي بهسازي ارزان تر و دخالت كمتر در طرح اصلي ساختمان ها مي شود و مي تواند عملكرد واقعي ساختمان ها را بهتر نمايش دهد. همچنين روابط جديد، زمان مورد نياز براي مدل سازي ستون هاي فولادي را كاهش مي دهند و ابهامات ويرايش قبل را در خصوص نحوه محاسبه نيروي محوري ندارند. در اين مقاله تلاش شده است كه تحقيقات انجام شده براي بررسي اثر نيروي محوري بر خصوصيات مفاصل خميري خمشي در ستون ها، ارائه گردد.