عملكرد لرزه‌اي ساختمان‌هاي فولادي ميان‌مرتبه داراي نامنظمي در پلان با چيدمان‌هاي مختلف مهاربندهاي همگرا در ارتفاع

ساختمان ها بايد قادر به مقاومت در برابر نيروهاي جانبي ناشي از زلزله و باد باشند. سازه ها نياز به سختي كافي دارند تا در مقابل بارهاي جانبي آسيب نبينند. يكي از رايج ترين راه هاي مقابله با نيروهاي جانبي در سازه هاي فولادي استفاده از سيستم بادبندي است. در روش هاي متداول براي مهاربندي قاب هاي فولادي بنا به اقتضا و نياز سازه، در يك يا چند دهانه از طبقه نخست تا آخرين طبقه به صورت پيوسته و بدون جابه جايي دهانه مهاربندي در ارتفاع به شكل ستوني روي هم قرار داده مي شود. با توجه به اينكه تحقيقات جديد بر روي انواع گوناگون مهاربندي و رفتار لرزه اي سيستم هاي تركيبي در پلان سازه متمركز است ليكن تغيير نوع مهاربندي در ارتفاع سازه كمتر مورد بررسي قرار گرفته است. اگر بتوان با تغيير نوع مهاربند در ارتفاع ساختمان، رفتار لرزه اي آن را بهبود بخشيد مي توان نسبت به عملكرد لرزه اي آن اطمينان بيشتري حاصل كرد. همچنين مي توان نسبت به بهينه نمودن مصرف مصالح فولادي در ساختمان هاي فلزي اقدامي جدي نمود. اين مقاله به بررسي تأثير انواع آرايش سيستم مهاربندي ضربدري و شورون بر رفتار سازه با استفاده از نرم افزار و معرفي بهينه ترين آرايش بادبندي از نظر كنترل و كاهش تغيير مكان هاي جانبي و زمان تناوب سازه مي پردازد. چهار حالت آرايش چيدمان مهاربند در ارتفاع توسط نرم افزار ETABS 9.7.4 به روش استاتيكي معادل و روش طيفي و بارگذاري جانبي بر اساس استاندارد 2800 ايران ويرايش چهارم [1] مورد تحليل قرار گرفتند كه سه حالت آن از مهاربندهاي همگراي ضربدري و شورون (هشتي)، در دو راستا استفاده شد، بدون تغيير راستا در پلان و يك حالت از تركيب بادبندهاي شورون (هشتي و هفتي) و تغيير راستا در پلان استفاده شد كه نتايج حاكي از آن است كه عملكرد نمونه چهارم به مراتب بهتر از ساير نمونه هاست.