تأثير متيل جاسمونات بر بيوسنتز اتيلن، ظرفيت آنتي‌اكسيداني و ماندگاري ميوه توت‌فرنگي طي دوره پس از برداشت

توت‌فرنگي يكي از ميوه‌هاي پرمصرف با سطح زير كشت گسترده در جهان است. مهم‌‌ترين مشكل پس از برداشت اين محصول ماندگاري كم و فسادپذيري زياد ميوه است؛ به‌طوري كه بيش از پنجاه درصد ميوه‌هاي برداشت شده در ايران از بين مي‌رود. هدف از اين تحقيق بررسي واكنش بيوشيميايي و انبارماني ميوه توت‌فرنگي رقم كاماروسا با كاربرد غلظت‌هاي مختلف متيل جاسمونات به‌صورت آزمايش اسپليت پلات در زمان بر پايه طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار بود. تيمارها شامل غلظت‌هاي مختلف متيل جاسمونات (8 و 12 ميكرومولار) به‌همراه شاهد (آب مقطر) و زمان‌هاي مختلف نمونه‌برداري (7، 14 و 21 روز) در طول مدت نگهداري پس از برداشت بود. در طول پژوهش، ميوه‌ها در سردخانه با شرايط دمايي 0/5 ±2 درجه سانتي‌گراد، ميزان رطوبت 95-90 درصد و ميزان گاز كربنيك 15 درصد نگهداري شدند. نتايج نشان داد با طولاني‌تر شدن دوره انباري، تيمار متيل جاسمونات باعث كاهش افت ظرفيت آنتي‌اكسيداني و فعاليت آنزيم آنتي‌اكسيداني كاتالاز ميوه شد. بر همين اساس بيشترين ظرفيت آنتي‌اكسيداني و فعاليت آنزيم كاتالاز در غلظت 12 ميكرومولار به‌دست آمد. بيوسنتز اتيلن در ميوه‌هاي تيمار شده در مقايسه با شاهد به‌طور معني‌داري طي زمان تحت تأثير قرار گرفت. به‌طوري كه متيل جاسمونات در غلظت 12 ميكرومولار موجب كاهش روند توليد اتيلن شد. همچنين استحكام ميوه در تيمار متيل جاسمونات پنج ميكرومولار با افزايش دوره انباري بهبود يافت. بر اساس نتايج اين آزمايش متيل جاسمونات به‌دليل افزايش بازارپسندي ميوه توت‌فرنگي و همچنين عدم موارد منع مصرف و اثرات مضر، پتانسيل مناسبي براي كاهش تلفات پس از برداشت توت‌فرنگي را دارد.