رابطه ميان مديريت دانش مرتبط با زلزله و عوامل اجتماعي تاب آوري (مطالعه: داوطلبان آموزش ديده محله سرآسياب كرمان)

زمينه و هدف: امروزه دولت ها و جوامع در تلاشند تا با ارتقاي تاب آوري در برابر بلاياي طبيعي از جمله زلزله، شرايط را براي بهبود زندگي در مناطق داراي خطر افزايش دهند.در اين راستا، مركز مطالعات و مديريت بحران شهرداري كرمان با توجه به زلزله خيز بودن اين شهر و لزوم تاب آور ساختن جوامع محلي، براي برگزاري آموزش هاي خود در سطح شهرستان گام هايي اساسي برداشته است. روش: اين تحقيق كه از نظر نوع هدف ، كاربردي و از نظر گردآوري داده ها ، توصيفي پيمايشي و از نظر نوع روش نيز ، همبستگي ميباشد، در محله سرآسياب كرمان انجام شده است. پرسشنامه هاي مورد استفاده در اين تحقيق، محقق ساخته هستند كه روايي آنها پس از اصلاحيات و پيشنهادهاي لازم، مورد تأييد اساتيد و متخصصين مربوطه قرار گرفته است. علاوه براين پايايي سؤالات به روش آلفاي كرونباخ مقادير قابل قبولي را نشان داد كه در نهايت به روش تصادفي ساده بين اعضاي نمونه در محله سرآسياب كرمان توزيع شدند. براي تأييد يا رد فرضيات تحقيق از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و براي مقايسه ميانگين متغييرها از آزمون تي تك نمونه اي، آزمون آنوا و آزمون توكي استفاده گرديد. يافته ها: نتايج حاصل از آزمون ضريب همبستگي پيرسون، رابطه مثبت و معناداري را بين مديريت دانش مرتبط با زلزله و عوامل اجتماعي تاب آوري نشان داد. علاوه بر اين فرضيات فرعي نيز مورد تأييد قرار گرفتند. همچنين، مقايسه ميانگين متغيرهاي مورد نظر در اين تحقيق، در بين گروه هاي جنسي، سني و تحصيلي نشان داد كه ميانگين مديريت دانش و عوامل اجتماعي تاب آوري در بين گروه هاي جنسي تفاوت ندارد اما بين گروه هاي سني و تحصيلي متفاوت است، كه براي مشاهده اين تفاوت ها از آزمون توكي استفاده شده است. نتيجه گيري: با توجه به نتايج تحقيق و نقش دانش در ارتقاي تاب آوري، پيشنهاد مي گردد تا سازمان هاي متولي مديريت بحران؛ از جمله مراكز مطالعاتي و هلال احمر؛ با توجه به غيرقابل پيش بيني بودن زلزله، برنامه و كلاس هاي آموزشي خود را در سطح اجتماعات محلي با هدف ارتقاي تاب آوري، بيش از پيش تقويت نمايند.