راهبردهاي ارتقاي مديريت بحران لرزه اي در منطقه 20 تهران

زمينه و هدف: وقوع مخاطرات طبيعي تأثيرات مخربي بر سكونتگاه هاي انساني گذاشته و تلفات سنگيني بر ساكنان آنها وارد مي سازد. ساخته هاي بشر و زيرساخت هاي موجود را نابود كرده و خسارت و عوارض اقتصادي و اجتماعي گسترده اي بر جاي مي گذارد. منطقه 20 شهرداري تهران به علت شرايط زمين شناسي خاص با وقوع مخاطرات طبيعي به خصوص زلزله مواجه مي باشد. اين پ zwj;ژوهش تلاش دارد به ارائه راهبردهاي ارتقاي مديريت بحران هاي لرزه اي در اين منطقه اقدام كند. روش: اين پژوهش در طي فرايند سه مرحله اي با ورود اطلاعات اقدام به تشكيل ماتريس ارزيابي عوامل دروني و بيروني شد و از اطلاعات به دست آمده به تشكيل ماتريس داخلي، خارجي و تشكيل ماتريس SWOT گرديد و در نهايت با استفاده از ماتريس برنامه راهبردي كمي (QSPM) اقدام به اولويت بندي شد و بهترين راهبرد جهت بهبود مديريت بحران لرزه اي در منطقه 20 انتخاب گرديد. يافته ها: عامل O3 يعني مقاوم سازي ساختمان هاي واقع در حريم گسل ها به عنوان مهم ترين عامل در ماتريس ارزيابي عوامل داخلي و خارجي شناخته شد. وضعيت مديريت بحران لرزه اي منطقه 20 تهران بر اساس ماتريس ارزيابي عوامل داخلي و خارجي به صورت تدافعي مي باشد كه براي ارتقاي مديريت بحران لرزه اي، اولويت با استفاده از راهبردهاي WT (تدافعي) مي باشد. نتيجه گيري: راهبرد WT2 يعني ايمن سازي بافت هاي مسكوني واقع در حريم گسل ها و تعريض خيابان ها به خصوص در مناطق ناپايدار شهري براي امدادرساني سريع تر به اين مناطق در هنگام وقوع زلزله بيشترين جذابيت را براي ارتقاء مديريت بحران لرزه اي منطقه 20 شهرداري تهران دارد و در اولويت بعدي راهبردهاي WT3 و WT1 قرار گرفتند.