پهنه بندي آسيب پذيري كالبدي بافت كهن كرمان در برابر زلزله احتمالي با استفاده از نرم افزار سيستم اطلاعات جغرافيايي و روش آنتروپي

زمينه و هدف: بخش مركزي بافت كهن كرمان با وجود بناهاي مهم تاريخي امروزه با مشكلات كالبدي فراواني كه موجب پيدايش عوامل بنيادي آسيب پذيري در مقابل زلزله شده اند، روبروست. پيچيدگي آسيب پذيري كالبدي بافت هاي تاريخي و فرسوده، به نوبه خود بررسي و پيش بيني نقاط بحراني آنها از بٌعد كالبدي به عنوان اولين پيامد زلزله را با استفاده از ابزارهاي دقيق، ضروري مي سازد. روش: در مقاله حاضر با استفاده از نرم افزار جي آي اس و روش وزن دهي به شاخص ها و همپوشاني وزني آنها، نقشه پهنه هاي آسيب پذير كالبدي بخش مركزي بافت تهيه شده است. در اين بررسي از 8 شاخص اصلي كه بر اساس مطالعه سوابق پژوهش ها و مشاهدات دقيق و كارشناسي در آسيب پذيري كالبدي اين ناحيه مؤثر بوده اند، استفاده شده است. يافته ها: پهنه هاي شمالي، مركزي و جنوبي بافت با ريزدانگي بيشتر، كيفيت پايين ساختماني، فاصله كم از مسيرهاي عبور قنات و شبكه معابر نابسامان و كم عرض، داراي خطر كالبدي بالايي مي باشند. از سويي نيز تراكم بالاي جمعيت در بخش جنوبي بافت، آسيب پذيري آن را افزايش داده است. نتيجه گيري: بنا به يافته هاي پژوهش بخش هاي شمال، جنوب و مركز بافت و همچنين شريان هاي شمال و جنوب آن، از بعد كالبدي آسيب پذير بوده كه نيازمند انجام اقدامات كاهنده اي مانند حفظ استمرار عملكرد شريان غربي حين بحران زلزله، ساماندهي فضاهاي باز پراكنده دروني بافت، افزايش خوانايي بافت با كمك عناصر شاخص آن و كنترل طبقات، محصوريت ها و غيره با هدف كاهش خطر زلزله، مي باشند.