مكان‌يابي اسكان موقت پس از زلزله احتمالي تهران در فضاهاي سبز شهري منطقه 22 شهرداري تهران

زمينه و هدف: مكان يابي سكونتگاه هاي موقت پس از زلزله احتمالي تهران خصوصاً در فضاهاي سبز شهري، از جمله چالش هاي پيش رو در مديريت بحران محسوب مي شود. لذا اين مقاله بر آن است تا با شناخت ابعاد و جنبه هاي مؤثر و تعيين معيارهاي مكان يابي براي اسكان موقت، به شناسايي و رتبه بندي مكان هاي مناسب جهت اسكان موقت در ميان فضاهاي سبز منطقه 22 شهرداري تهران بپردازد. روش: مقاله حاضر با روش تحقيق توصيفي تحليلي با تركيب رويه كيفي و كمي به بررسي روش هاي مكان يابي فضاهاي سبز تهران براي اسكان موقت مي پردازد. نرم افزار مبتني بر GIS و روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) به منظور نيل به اهداف مقاله مورد استفاده قرار گرفته است. يافته ها: نتايج پژوهش نشان مي دهد نوع فضاي سبز، خدمات، تجهيزات و زيرساخت ها، و امنيت و حفاظت به عنوان شاخص هاي اصلي امكان سنجي، و كارايي، ايمني، و سازگاري به ترتيب اهميت، معيارهاي اصلي مكان يابي فضاهاي سبز شهري براي اسكان موقت در سطح اول مي باشند. نتيجه گيري: فضاهاي سبز شهري منطقه 22 شهرداري تهران داراي ارزش هاي يكسان براي اسكان موقت نبوده و لذا ضمن رتبه بندي فضاهاي مذكور با شاخص هاي مكان يابي، مطلوبيت استقرار سكونتگاه هاي موقت پس از زلزله احتمالي مورد بحث قرار مي گيرد.