بررسي امكان استفاده از سازه ساخته شده از شاخه هاي درخت نخل به عنوان اسكان موقت در هنگام وقوع سوانح طبيعي در بلوچستان

زمينه و هدف: اسكان در فضاي امن و مطلوب يكي از نيازهاي اوليه انسان امروز مي باشد. پس از هر سانحه با خسارات و صدماتي كه به زيستگاه هاي دائمي وارد مي آيد مردم سرپناه و مسكن خود را از دست ميدهند و از آنجا كه ساخت مسكن دائم براي بازماندگان، نياز به صرف وقت و هزينه زيادي دارد و در مدت زمان محدود و كوتاه مقدور نمي باشد، بحث اسكان موقت مطرح شده و جايگاه خاصي مي يابد. استفاده از شاخه هاي درخت نخل در مناطقي كه اين درخت وجود دارد، جهت ساخت سرپناه امري رايج است. در بلوچستان سازه هايي با استفاده از اين جنس ساخته شده و به عنوان مسكن نيز مورد استفاده قرار مي گيرند كه البته در گذشته متداول تر بوده است. هدف از اين پژوهش، ارائه راهكاري بومي و ارزان قيمت براي تأمين اسكان موقت در زمان بحران، پس از سوانح طبيعي در اين مناطق است. روش: منابع اصلي اين مقاله مبتني بر مطالعات مكتوب و كتابخانه اي و مشاهدات ميداني است كه به صورت توصيفيتحليلي بررسي شده و به نتيجه گيري رسيده است. به اين ترتيب كه بر اساس مطالعات نظري ويژگي هاي سكونت گاه موقت پس از سانحه، مشخص شده و بر اساس مطالعات ميداني، ويژگي هاي مسكن بومي گياهي ساخته شده از شاخه هاي نخل نيزتعيين گرديد و در نهايت با تطابق شاخص ها نتيجه گيري انجام گرفت. يافته ها: به نظر مي رسد ارزان قيمت بودن و حتي بي هزينه بودن برپايي اين سرپناه ها، باعث پابرجايي اين نوع سازه ها تا به امروز شده است. با توجه به اينكه تكنيك خانه سازي به اين شيوه، روشي بومي است و مردم نيز با آن آشنايي دارند، در اين مقاله روش ساخت اين سازه و مناطقي كه مصالح آن در دسترس مي باشد معرفي مي گردد. نتيجه گيري: نظر به استفاده از سازه هاي بومي گياهي در مجاورت خانه هاي بازسازي شده و بعضاً در شهرها، در حال حاضر، مي توان اين سازه ها را به عنوان فضاهاي خدماتي مورد استفاده قرار داد. همچنين با توجه به مطابقت حداكثري شاخص هاي اين الگوهاي بومي با ويژگي هاي عنوان شده براي اسكان موقت، مي توان نتيجه گرفت كه اين سازه هاي بومي، پتانسيل استفاده در زمان بحران را در منطقه بلوچستان، دارند.