بررسي ميزان آمادگي براي رويارويي با زمين لرزه در مدارس متوسطه دخترانه استان ايلام (دهلران و مورموري) سال تحصيلي ۹۵-۹۴

زمينه و هدف: هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي ميزان آمادگي براي مقابله با زمين لرزه در مدارس متوسطه آموزش و پرورش استان ايلام در دو منطقه (دهلران و مورموري) است. روش: روش تحقيق، آميخته (كمي و كيفي) بود. در اين پژوهش، از پرسشنامه، مصاحبه و چك ليست استفاده شد. در پژوهش كمي، از دو پرسشنامه، كه يكي محقق ساخت بود، استفاده شد. پايايي آنها با آلفاي كرونباخ در پرسشنامه فرامرزي نيا و همكاران (۱۳۹۳)، ۸۰/۰ و پايايي پرسشنامه محقق ساخته دانش آموزان، مديران و معلمان به ترتيب، ۸۰/۰ و ۹۰/۰ محاسبه شد. جامعه آماري در اين پژوهش مديران، معلمان و دانش آموزان مشغول به كار و تحصيل در سال ۹۵-۹۴ در مدارس متوسطه دخترانه ايلام (دهلران و مورموري) انتخاب شد. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده و با استفاده از فرمول كوكران ۲۹۱ نفر از دانش آموزان و ۹۱ نفر از معلمان انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل داده هاي كمي، از روش هاي آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و در قسمت آمار استنباطي براي آزمون سؤالات، از روش هاي (آزمون نسبت و آزمون تي تك نمونه) استفاده شد. بخش كيفي پژوهش، روش نمونه گيري در مصاحبه به صورت تمام شمار انتخاب شد، كه از هر ۸ مدير مدرسه مصاحبه به عمل آمد. براي تجزيه و تحليل داده هاي كيفي، از روش تحليل محتوا استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه دانش آموزان، مديران و معلمان داراي آمادگي به نسبت مطلوب براي رويارويي با زمين لرزه هستند؛ اما، اين آمادگي كافي نبوده و نياز به تقويت دو بعد مهارتي و آگاهي در دانش آموزان و معلمان وجود دارد. در زمينه بعد فيزيكي (استحكام و ايمني ساختمان) مدارس داراي وضعيت نامطلوبي است. نتيجه گيري: با توجه به زلزله خيز بودن مناطق، براي ارتقاي دو بعد (آگاهي و مهارت) نياز به برگزاري مانورهاي هدفمند، مستمر و كاربردي است. همچنين در زمينه بعد فيزيكي نياز به مقاوم سازي مدارس است.