بررسي اثر اميد‌درماني گروهي بر كيفيت‌زندگي سالمندان

مقدمه: با توجه به كاهش اميد در سالمندي يك راهكار احتمالي براي ارتقاء كيفيت‌زندگي در اين دوره اميد‌درماني است. لذا اين مطالعه با هدف‌ بررسي اثر اميد‌درماني گروهي بر كيفيت‌زندگي سالمندان طراحي گرديد. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه كارآزمايي باليني است كه در آن 56 سالمند شركت داشتند . نمونه‌ها به روش تصادفي‌سازي بلوكي در دو گروه كنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه آزمون اميد‌درماني گروهي را 8 جلسه 90 دقيقه‌اي طي 4 هفته دريافت كرد. گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. نمرات كيفيت‌زندگي در شروع، پايان و 4 هفته پس از پايان مطالعه اندازه‌گيري شد. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي كيفيت‌زندگي سالمندان ليپاد و معاينه مختصر وضعيت رواني استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزارspss نسخه 16 با استفاده از آزمون‌هاي فيشر، مجذور‌كاي، تي مستقل، من ويتني يو و اندازه‌هاي تكراري تجزيه و تحليل شد. يافته ها: ميانگين نمره كيفيت‌زندگي درشروع مطالعه درگروه‌‌هاي آزمون و كنترل تفاوت آماري معني‌دار نداشت اما در پايان مداخله گروه آزمون(10.28 ±54.64) و گروه كنترل ( 12.72 ± 38.96 ) و چهار هفته پس از پايان مداخله گروه آزمون( 8.95 ± 52.75) و گروه كنترل (12.54 ± 38.54 ) تفاوت آماري معني‌دار مشاهده شد (P 0.000) تفاوت بين نمرات دو گروه درپايان و چهار هفته پس از پايان مداخله در تمامي ابعاد كيفيت‌زندگي بجز دو بعد عملكرد اجتماعي و جنسي از نظر آماري معني‌دار بود. نتيجه گيري: مراقبين سلامت، پرستاران و كارشناسان سلامت روان مي توانند از اميد درماني گروهي براي افزايش كيفيت‌زندگي سالمندان استفاده نمايند.