صلاحيت باليني روانپرستار: تحليل مفهوم به روش تكاملي راجرز

مقدمه: صلاحيت باليني مفهوم پيچيده اي است كه جهت ارائه مراقبت ايمن براي حرفه پرستاري ضروري مي باشد. اما باتوجه به اينكه نوع خدمات روان پرستاري با بافت و بستر مراقبت تغيير مي كند، در مورد تعريف صلاحيت باليني قطعيت وجود ندارد. ارائه تعريف واضح از صلاحيت باليني موجب شناسايي اجزاي ضروري و موارد كاربرد آن در پژوهش يا بالين شده و امكان ارائه بهترين استاندارد هاي مراقبتي را فراهم مي نمايد. هدف مطالعه حاضر، تبيين مفهوم صلاحيت باليني روان پرستار و شناسايي ويژگيها، پيشايندها و پيامدهاي آن مي باشد. روش كار: در مطالعه حاضر از روش تحليل مفهوم بارويكرد تكاملي6مرحله اي راجرز استفاده گرديد. پس از مرور اجمالي متون، كليد واژ ه ها انتخاب و واژه هاي فارسي و انگليسي روان پرستاري، صلاحيت باليني، صلاحيت ، دانشجو، پرستاري بصورت مجزا يا تركيبي در پايگاه هاي اطلاعاتي SID, PubMed ،Archives of psychiatric nursing و IJPN جستجو شدند. سپس، با توجه به شواهد، دوره زماني بين سالهاي1980 تا 2018 و بستر حرفه اي روانپزشكي براي جمع آوري داده ها انتخاب شد، از 300 مقاله اصيل، و 2 كتاب اوليه با در نظر گرفتن معيارهاي ورود، 195مقاله حدف و 105 مقاله باقي ماند. طبق رويكرد راجرز 20% از منابع، در پژوهش لحاظ گرديد. لغات جايگزين، ويژگي، پيشايند، پيامد تعيين و مفهوم سازي انجام شد. يافته ها: واژه هاي توانايي(42.85%)، كفايت(4.76%)، آمادگي(14.28%،) مهارت(61.90%)، شايستگي(4.76%)، بعنوان جايگزين صلاحيت بكار رفته اند. دو دسته ويژگي عمومي و اختصاصي شناسايي شدند. پيشايندها عبارتنداز: عوامل فردي، و محيطي و سازماني. پيامد صلاحيت باليني ارتقاي كيفيت خدمات بهداشتي، كاهش هزينه اقتصادي، و توسعه حرفه پرستاري است. نتيجه گيري: صلاحيت باليني روان پرستار مشتمل بر دو نوع عمومي و تخصصي، عبارتست از تلفيق مدبرانه و مستمر ارتباط درمانبخش با مهارت تكنيكي، دانش و استدلال باليني، عواطف و ارزشها متناسب با زمينه انجام مداخلات روانپرستاري است كه عوامل فردي، محيطي و سازماني برآن اثر گذارند. تبيين صلاحيت باليني منجر به تعيين معيارهاي عملكردي جهت ارزيابي عيني تر، تشكيل چارچوبي براي آموزش مبتني برشاخص و مبناي ارائه گواهي صلاحيت مي شود. تحليل مجدد مفهوم به روش هيبريد مورد نياز است.