بررسي تطبيقي كيفيت زندگي ذهني در روستاهاي هدف و غيرهدف گردشگري تاريخي فرهنگي شهرستان مرودشت

در قرن ۲۱، گردشگري به‌عنوان صنعت شماره يك به بزرگ‏ترين صنعت جهان مبدل شده است. طي دهه‌هاي اخير، كيفيت زندگي ساكنان مناطق گردشگري در كانون توجه برنامه‌ريزان قرار گرفته است. با توجه به اهميت اثرات گردشگري در كيفيت زندگي اين بخش از جمعيت كشور، هدف پژوهش حاضر بررسي تطبيقي كيفيت زندگي ذهني در روستاهاي هدف و غيرهدف گردشگري تاريخي فرهنگي شهرستان مرودشت به روش توصيفي تحليلي بود. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه‌اي محقق‌ساخته بوده، كه روايي آن با كسب نظر اساتيد دانشگاهي تأييد شد؛ همچنين، ضريب آلفاي كرونباخ 78/0 تا 89/0 نشان از پايايي مناسب و قابل قبول سازه‌هاي پرسشنامه داشت. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، ميانگين كيفيت زندگي ذهني ساكنان روستاهاي هدف گردشگري در عوامل دارايي، معيشت محلي و هزينه، تغذيه و سلامت به‏‌گونه‌اي معني‏‌دار بالاتر و در عوامل اجتماع محلي و كالبدي به‏‌گونه‌اي معني‏‌دار پايين‌تر از ساكنان روستاهاي غيرهدف گردشگري است؛ در كل، كيفيت زندگي ذهني در روستاهاي هدف گردشگري در ابعاد اقتصادي و اجتماعي در سطح بالاتر و در بعد زيست‌محيطي در سطح پايين‌تر از روستاهاي غيرهدف گردشگري است؛ با اين همه، وضع كيفيت زندگي ذهني ساكنان روستاهاي هدف گردشگري مطلوب­تر از ساكنان روستاهاي غيرهدف گردشگري است.