بررسي رابطه ميزان استفاده از لوازم آرايشي و مزاحمت هاي خياباني براي زنان: مورد مطالعه استان كرمانشاه

هدف اساسي اين مقاله، بررسي رابطه بين ميزان استفاده از لوازم آرايشي و مزاحمت هاي خياباني براي زنان شهر كرمانشاه است. اين پژوهش با استفاده از روش پيمايش و از طريق ابزار پرسشنامه استاندارد شده انجام شد. جامعه آماري مورد مطالعه زنان بين سنين 14 تا 50 سال استان كرمانشاه مي باشد كه تعداد 730 نفر از جامعه آماري به شيوه تصادفي طبقه اي براي مطالعه انتخاب شدند. از اعتبار صوري براي روايي و آلفا كرونباخ براي پايايي ابزار پژوهش استفاده به عمل آمد و از روش هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل واريانس براي آزمون فرضيات و تكنيك رگرسيون براي سنجش مدل پژوهش استفاده شد. براساس يافته هاي پژوهش، بين متغيرهايي چون ميزان استفاده از لوازم آرايشي و ابعاد پنج گانه ميزان مزاحمت هاي خياباني رابطه معناداري وجود دارد. هم چنين نتايج نشان مي دهد كه نوع آرايش، سطح تحصيلات، وضعيت شغلي، سن و شهر محل سكونت بر ميزان مزاحمت هاي خياباني تأثير معناداري دارد. نتايج حاصل از رگرسيون چند متغيره نشان مي دهد چهار متغير ميزان استفاده از لوازم آرايشي، نوع آرايش، سطح تحصيلات و شهر محل سكونت توانسته اند 44 درصد از تغييرات دروني متغير وابسته را تبيين نمايند.