مقايسه انطباق‌پذيري و خشونت خانوادگي در خانواده‌هاي مبتلا به فرزندان بيمار رواني مزمن و عادي

پژوهش حاضر با هدف مقايسه انطباق پذيري و خشونت خانگي در خانواده هاي داراي فرزند مبتلا به بيماري رواني مزمن وعادي شهر بروجن انجام شد. جامعه آماري شامل كليه خانواده هاي داراي فرزند بيمار رواني مزمن بستري شده در مراكز نگهداري شبانه روزي (دختر و پسر) و خانواده هاي عادي شهر بروجن است . روش پژوهش، علي مقايسه اي بود. حجم نمونه شامل 30 خانواده داراي فرزند بيمار رواني مزمن دختر و 30 خانواده داراي فرزند بيمار رواني مزمن پسر و 60 خانواده عادي (30 دختر و 30 پسر) شهر بروجن مي باشد كه به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه خشونت خانگي (مهدي زادگان و آتش پور 1391) و پرسشنامه انطباق پذيري و انسجام خانوادگي IV) FACE؛ السون، 2006) بود. پس از جمع‌آوري پرسشنامه ها و استخراج داده هاي خام، تجزيه و تحليل داده‌هاي حاصل از اين پژوهش توسط نرم افزار SPSS ويرايش 23 صورت گرفت. يافته ها نشان داد كه تفاوت گروه ها در انسجام بي قيد و بند، انطباق پذيري متوازن و خشونت در دو گروه داراي فرزند بيمار رواني مزمن و زوجين داراي فرزند سالم معنادار است. همچنين ميانگين بعد انسجام بي قيد و بند و خشونت در زوجين داراي فرزند سالم بيشتر از زوجين داراي فرزند بيمار رواني مزمن است. ميانگين بعد انطباق پذيري متوازن زوجين داراي فرزند بيماررواني مزمن بيشتر از زوجين داراي فرزند سالم است. اين پژوهش نشان داد كه انطباق پذيري در خانواده هاي داراي فرزند مبتلا به بيماري رواني بيشتر و خشونت خانگي در بين اين خانواده ها كمتر است.