مقايسه اثربخشي درمان فراشناخت و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاركرد خانواده‌هاي داراي كودك دچار اختلال نقص توجه- بيش فعالي

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان فراشناخت و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاركرد خانواده‌هاي داراي كودك دچار اختلال نقص توجه بيش فعالي است. روش پژوهش نيمه آزمايشي است و با به‌كارگيري طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه آزمايشي و يك گروه گواه انجام ‌شد. جامعه آماري پژوهش شامل والدين داراي كودك دچار اختلال نقص توجه بيش فعالي بود كه طي سال 97 به مراكز مشاوره شهر اهواز مراجعه كرده بودند. نمونه پژوهش 60 نفر از اين والدين بود كه با نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودني‌ها به‌صورت تصادفي در سه گروه 20 نفري (10 زوجي) شامل دو گروه آزمايشي و يك گروه گواه گمارده شدند. ابزار گرداوري داده‌هاي اين پژوهش پرسشنامه سنجش خانواده اپشتاين، بالدوين و بيشاب (1983) بود. داده‌هاي پژوهش با به‌كارگيري روش تحليل كوواريانس مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها نشان داد كه هر دو روش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان فراشناخت بر كاركرد خانواده‌ها مؤثر است ولي روش درماني فراشناخت نسبت به درمان مبتني بر پذيرش و تعهد تأثير بيشتري داشته است. اين پژوهش يافته‌ها و علت تفاوت تأثيرات را موردبحث قرار داده است.