پيش بيني نشانه هاي وسواس فكري-عملي بر اساس حساسيت اضطرابي و حل مسئله اجتماعي

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني نشانه هاي وسواس بر اساس حساسيت اضطرابي و حل مسئله اجتماعي انجام گرفت. روش اين پژوهش، توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان مراجعه‌كننده به مراكز درماني شهر رشت در سال 1397 بودند كه از اين بين 167 بيمار به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي وسواساجباري مادزلي (MOCI)، حساسيت اضطرابي (ASRR) و حل مسئله اجتماعي (SPSI)، استفاده شد. داده هاي پژوهش به روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه حساسيت اضطرابي و حل مسئله اجتماعي با نشانه هاي وسواس رابطه معناداري دارند (0.01 P). حساسيت اضطرابي (0.47=ß)، جهت گيري مثبت (0.25=ß)، جهت گيري منفي (0.33=ß)، حل مسئله اجتنابي (0.36 =ß)، حل مسئله تكانشي (0.69 =ß) و حل مسئله منطقي (0.47 =ß) قابليت پيش‌بيني معنادار نشانه هاي وسواس را دارند (0.01 P). نتايج پژوهش حاكي از آن است كه هر چقدر ميزان حساسيت اضطرابي كاهش و حل مسئله اجتماعي افزايش پيدا كند، به مقدار قابل توجهي نشانه هاي وسواس در بيماران كاهش پيدا مي كند. بدين منظور لازم است درمانگران به ابعاد اضطرابي و اجتماعي بيماران مبتلا به وسواس فكريعملي توجه بيشتري داشته باشند.