اثربخشي تكنيك‌هاي شناختي طرحواره‌درماني بر كاهش كمال‌گرايي افراطي

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي تكنيك هاي شناختي طرحواره‌درماني در كاهش كمال گرايي افراطي دانش‌آموزان انجام شد. روش پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهر قم در سال تحصيلي 93-1392 تشكيل مي‌دادند. روش نمونه‌گيري در اين پژوهش به صورت خوشه‌اي تصادفي چند مرحله‌اي بود. پس از اجراي پرسشنامه كمال گرايي چندبعدي تهران بر نمونه انتخاب شده، از ميان دانش‌آموزاني كه نمره آنها يك انحراف معيار بالاتر از ميانگين بود تعداد 16 نفر به صورت تصادفي انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه 8 نفره به عنوان گروه آزمايش و گروه كنترل قرار گرفتند. سپس جلسات درماني به صورت گروهي براي گروه آزمايش اجرا گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق آزمون آماري كوواريانس نشان داد كه فرضيه پژوهش مبني بر تاثير فنون شناختي طرحواره‌درماني بر كاهش كمال گرايي دانش آموزان مورد تاييد قرار گرفته است. علاوه بر اين، يافته ها نقش كمال گرايي را در آسيب شناسي رواني تأييد مي كند و كارآمدي فنون مبتني بر شناخت طرحواره درماني را در كاهش دادن كمال گرايي افراطي نشان داده است.