اثربخشي آموزش مثبت‌نگري بر افسردگي و بهزيستي ذهني افراد با ناتواني جسمي- حركتي

مشكلات روان‌شناختي خصوصاً افسردگي و بهزيستي ذهني يكي از مسائل مهم در روان‌شناسي افراد با مشكلات ويژه خصوصاً افراد با ناتواني است. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش مثبت‌نگري مبتني بر روان‌شناسي مثبت‌نگر بر افسردگي و بهزيستي ذهني افراد با ناتواني جسمي حركتي بود. در اين مطالعه از روش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. جامعه‌ اين پژوهش شامل كليه افراد با ناتواني جسمي حركتي شهر شيراز بودند. از بين آن‌ها 60 نفر بر اساس خرده مقياس افسردگي بك و مصاحبه باليني انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش 8 جلسه آموزش 90 دقيقه اي مثبت نگري مبتني بر روان شناسي مثبت نگر را دريافت كرد و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. هر دو گروه در مرحله پيش آزمون و پس آزمون پرسشنامه افسردگي بك (BDI) و پرسشنامه بهزيستي ذهني داينر (PWS) را تكميل كردند. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس تحليل شدند و نتايج نشان داد كه آموزش مثبت‌نگري به صورت معناداري افسردگي و عاطفه منفي را كاهش و عاطفه مثبت را افزايش مي‌دهد. يافته‌هاي اين پژوهش مي‌تواند در ارائه برنامه عملي براي مشاوران و روان‌شناسان در جهت بهبود سلامت رواني افراد با ناتواني جسمي حركتي مورد استفاده قرار گيرد.