ايمني‌شناسي عصبي ـ رواني فرايند دلبستگي: مطالعۀ مروري

رويكرد زيستي ـ رواني ـ اجتماعي روان‌شناسي سلامت با نگاهي نقادانه به الگوي زيستي ـ پزشكي غالب در قرن نوزدهم، كه تنها عوامل زيستي را در سبب‌شناسي و درمان بيماري‌ها مورد توجه قرار مي‌داد، گام بلندي در جهت پيشگيري و درمان بيماري‌ها برداشت. بر اساس اين ديدگاه، شاخۀ پژوهشي ايمني‌شناسي عصبي ـ رواني گسترش يافت كه رابطۀ متقابل ميان عوامل روان‌شناختي، نظام‌هاي عصبي ـ درون‌ريز و دستگاه ايمني را مورد مطالعه قرار مي‌دهد. يكي از مؤلفه‌هاي روان‌شناختي مهمي كه مي‌تواند چگونگي ارتباطات فرد با سايرين و همچنين راهبردهاي تنظيم هيجاني وي، و متعاقب آن دستگاه ايمني، را در سرتاسر زندگي به شدت تحت تأثير قرار دهد سبك دلبستگي فرد است. در اين مرور كوتاه چگونگي نقش فرايند دلبستگي در كاركرد دستگاه ايمني و مسيرهاي مختلفي را كه دلبستگي به واسطۀ آنها بر بدن تأثير مي‌گذارد مورد بررسي قرار داديم. به طور كلي بررسي پژوهش‌هاي صورت گرفته در اين حوزه حكايت از آن دارد كه سبك‌هاي دلبستگي ناايمن در سه سطح محور هيپوتالاموس ـ هيپوفيز ـ آدرنال، ساختارهاي عصبي و فرايندهاي اپي‌ژنتيك بر عملكرد دستگاه ايمني تأثير مي‌گذارند كه جزئيات و چگونگي آن تشريح شده است.