اثربخشي عروسك درماني مبتني بر شناختي رفتاري بر افزايش توانمندي شناختي و بهبود توجه دختران با نقص توجه بيش فعالي

هدف پژوهش حاضربررسي اثربخشي عروسك درماني مبتني بر شناختي رفتاري بر افزايش توانمندي شناختي و بهبودتوجه دختران با نقص توجه بيش فعالي بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان با نقص توجه بيش فعالي ارجاع داده شده به مراكز اختلالات رفتاري شهرستان كاشمر در سال تحصيلي 98-1397 تشكيل دادند (بر اساس گزارش به دست آمده از اين مراكز 100 نفر). از اين جامعه آماري، تعداد 40 نفر به روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند (هر گروه 20 نفر). گروه آزمايش، 21 جلسه 90 دقيقه اي، تحت مداخله گروهي عروسك درماني شناختي رفتاري قرار گرفتند و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكردند. ابزار پژوهش پرسشنامه توانمندي شناختي اسپريتزر (1995) و آزمون d2 (توجه و تمركز) بريكن كمپ (1998) بود كه قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تكميل شد. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه عروسك درماني مبتني بر شناختي رفتاري بر توانمندي شناختي و بهبود توجه گروه آزمايش در مرحله پس آزمون اثر داشته است. بر اساس يافته، عروسك درماني مبتني بر شناختي رفتاري مي تواند به عنوان يك روش مداخله اي در افزايش توانمندي شناختي و بهبودتوجه دختران با نقص توجه بيش فعالي به كار رود.