تأثير شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر كاهش افكار خودكشي و افزايش خود شفقت‌ورزي در دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر كاهش افكار خودكشي و افزايش خود شفقت‌ورزي در دانشجويان انجام شد. اين مطالعه از طرح هاي نيمه آزمايشي با پيش آزمونپس آزمون همراه با گروه كنترل بود. كليه دانشجويان دختر و پسر دانشگاه پيام نور كرمانشاه كه در نيم سال اول تحصيلي 98-1397 مشغول به تحصيل بودند، جامعه آماري پژوهش حاضر را تشكيل دادند. از جامعه آماري پژوهش 24 نفر كه نمرات بالايي در افكارخودكشي و نمرات پاييني در شفقت ورزي كسب كردند، انتخاب و سپس در دو گروه 12 نفره به صورت تصادفي گمارده داده شدند. در پيش آزمون پرسشنامه هاي افكار خودكشي بك (1979) و خودشفقت ورزي نف و همكاران (2009) در هر دو گروه انجام شد و بعد از انجام آزمايش، مجدداً هر دو گروه در پس آزمون پرسشنامه هاي مربوطه را تكميل كردند. شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي طي 8 جلسه 2 ساعته به صورت هفتگي بر روي گروه آزمايش اجرا گرديد. گروه كنترل در اين پژوهش درماني دريافت نكرد. در انتها داده هاي به دست آمده با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره تحليل شدند. نتايج به دست آمده نشان داد كه شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر كاهش افكارخودكشي و افزايش خود شفقت ورزي دانشجويان مؤثر بوده است (0.01 P). با توجه به يافته هاي پژوهش، شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي شيوه ي مؤثري براي جلوگيري از خودكشي و بالا بردن خود شفقت ورزي در دانشجويان است.