تأثير بازي‌هاي ويديويي در محيط واقعيت مجازي بر عملكرد حركتي كودكان مبتلا به فلج مغزي

مقدمه: واقعيت مجازي تلاش براي برداشتن مرزهاي بين فضاي واقعي و فضاي مجازي مي‌باشد. يك محيط كامپيوتري كه از سناريوهاي دنياي واقعي تقليد مي‌كند و البته يك پلت فرم سرگرم‌كننده كه مي‌تواند براي كودكان مبتلا به فلج مغزي جذاب باشد. هدف پژوهش حاضر تعيين تأثير بازي‌هاي ويديويي در محيط واقعيت مجازي بر عملكرد حركتي كودكان مبتلا به فلج مغزي بود. مواد و روش‌ها: روش اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. تعداد 30 بيمار مبتلا به فلج مغزي در سال 1398 در شهرستان تبريز انتخاب و در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه ها با استفاده از آزمون تبحر حركتي بروينينكساوزرتسكي ارزيابي شدند (پيش‌آزمون). گروه آزمايش به مدت 20 جلسه 45 دقيقه‌اي، با استفاده از بازي‌هاي ويديويي در محيط واقعيت مجازي آموزش‌هاي مرتبط را دريافت كردند. براي گروه كنترل مداخله‌اي صورت نگرفت. در پايان، آزمون فوق مجدد اجرا شد (پس‌آزمون). داده‌ها با استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (روش تحليل كواريانس چند متغيره) تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: تحليل داده‌ها نشان داد كه بازي‌هاي ويديويي در محيط واقعيت مجازي بر همه مؤلفه‌هاي عملكرد حركتي كودكان مبتلا به فلج مغزي تأثير معني داري دارد (P 0.001). نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه بازي‌هاي ويديويي واقعيت مجازي را مي‌توان به عنوان يك روش مكمل درماني در كنار ساير درمان‌هاي مرسوم، در مورد كودكان مبتلا به فلج مغزي، استفاده نمود و اين نتيجه تلويحات درماني براي خانواده‌هاي اين كودكان، متخصصين مغز و اعصاب و فيزيوتراپ‌ها دارد.