بررسي ميزان پايبندي و تأثير برنامه تمرينات ورزشي طراحي شده بر سلامتي جسمي و رواني مادران باردار

مقدمه: با توجه به نقش مهم تحرك در ايجاد سلامتي جسمي و رواني در دوران بارداري، پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان پايبندي و تأثير برنامه تمرينات ورزشي طراحي شده بر سلامتي جسمي و رواني مادران باردار انجام شده  است. مواد و روش ها: مطالعه نيمه تجربي حاضر با طرح پيش آزمون پس آزمون بدون گروه كنترل مي باشد كه تفكيك گروه هاي پايبند و غير پايبند در آن با طرح پس رويدادي (Ex post facto) انجام شده است. مطالعه بر روي150 مادر باردار شهرستان تبريز با نمونه‌گيري در‌ دسترس در سال 98-1397 انجام‌ شد. ابتدا، داده هاي مربوط به سطح فعاليت ‌بدني و سلامتي جسميرواني آزمودني ها جمع آوري شد. تمرينات ورزشي طراحي شده بعد از آموزش يك جلسه اي، در اختيار آزمودني ها قرار‌گرفت تا در خانه اجرا كنند. پس از هشت هفته، ميزان پايبندي به تمرينات ارزيابي، و اثرات جسميرواني تمرينات در دو گروه مقايسه ‌گرديد. تعداد كل نمونه ها در ارزيابي هاي ثانويه 114 نفر بود. آزمون هاي آنكوا و مـن ويتنـي يـو براي مقايسه متغيرها بين دو گروه  استفاده شد. يافته‌ها: ميزان پايبندي به برنامه تمريني 3.15 جلسه در هفته بود. 34 مادر باردار (30%) پايبند به تمرينات ورزشي بودند و در مقايسه با گروه غيرپايبند كاهش معني‌داري در ضربان قلب فعاليت (0.044=p) و افزايش معني داري در قدرت پايين‌تنه (0.042=p) و سطح اشباع ‌اكسيژن‌خون (0.005=p) نشان دادند. تفاوت معني داري در سلامتي رواني بين دو گروه مشاهده نشد. نتيجه گيري: علي رغم اينكه تمرينات ورزشي طراحي شده اثرات مفيدي در برخي عملكردهاي جسماني مادران باردار داشت ولي در بهبود سلامتي رواني آنها مؤثر نبود.